Ruimtewijzer voor inspirerend opruimen

Hoe lukt het WEL? Opruimen?

Wat is de beslissende factor?
Wat bepaalt of je er wel of niet in slaagt Ruimte te creëren?
Dat is je HOUDING! Ik doel hier vooral op je innerlijke houding, niet zo zeer op je fysieke houding: of je krom of recht staat, hoewel die ook een directe invloed heeft op je innerlijke houding!

Drie aspecten waar je houding zich naar richt:
1. naar binnen: naar JEZELF
2. naar buiten: naar je OMGEVING, in dit geval naar je spullen
3. naar de ACTIVITEIT: naar wat je doet

Wat bepaalt je houding naar al deze aspecten?
Dat zijn al je OORDELEN en IDEEËN die je hierover hebt.

 

Bijvoorbeeld persoon A:
1. Ik ben een chaoot en zal dat ook wel altijd blijven
2. Spullen wegdoen is riskant: straks heb je ze weer nodig!
3. Opruimen is vervelend, tijdrovend en geestdodend

Of persoon B:
1. Ik ben een uniek persoon met verschillende eigenschappen
2. Spullen komen in mijn leven, maar mogen ook weer gaan
3. Opruimen is een prettige, zinvolle bezigheid

Zó anders!
Je kunt je voorstellen hoe anders het Ruimte maken zal verlopen bij persoon A, dan bij persoon B! Wat wij mensen doen is, is onze leefruimte vullen met ideeën, oordelen, overtuigingen. Sommige daarvan zijn behulpzaam (ik ben handig, ik ben creatief) andere juist niet (dat lukt me toch nooit; niemand is te vertrouwen)

Wat zijn oordelen eigenlijk?
Aan oordelen, om het daar even bij te houden, kunnen we niet ontkomen. Wat we wél kunnen, is: herkennen dat deze oordelen NIET de werkelijkheid zijn, maar etiketjes die wij óp de werkelijkheid hebben geplakt, waardoor het leven, de wereld, voor ons hanteerbaar wordt. Dit is een hele belangrijke realisatie.

Zo is het toch gewoon?
Vaak roepen we: "Maar dat IS toch gewoon zo! Regen ís hartstikke vervelend!" Nee! Regen is regen en de een vindt het vervelend en de ander is er dolblij mee. Je leven wordt dus hoofdzakelijk bepaald door al de ideeën, etiketjes enz. die jij in je hoofd hebt gehaald.

Het voordeel
Het voordeel hiervan is, dat als jij ze erin hebt gehaald, je ze er ook weer UIT kunt halen of ze kunt vervangen door andere oordelen die zinvoller zijn.

Wat bepaalt nu of een idee zinvol is?
Het criterium is simpel: maakt dit idee, etiketje, oordeel, mijn leven plezieriger? Helpt het me? Word ik er BLIJ of actief van? Of belemmert het me, maakt het me down en passief?

De JUISTE houding?
Vanuit de juiste houding, komen de juiste handelingen en dus de juiste resultaten. Maar wat IS de juiste houding? Misschien denk je dat je dat uit een boekje of van mij moet leren, maar eigenlijk weet je het al! In de kern van jezelf zit je eigen WIJSHEID verborgen, je Spirit, je levenskracht, jouw unieke Wezen, je ziel.

Hoezo verborgen?
'Verborgen’ is ook eigenlijk niet het juiste woord. Het zit er gewoon, maar het lijkt verborgen, omdat je er meestal geen contact (meer) mee hebt, omdat je aandacht elders, meestal ergens in de buitenwereld is ‘gevangen’.

Aandacht naar binnen
Richt je aandacht op je eigen innerlijke wijsheid, zodat deze de Ruimte krijgt om zich aan je te laten zien. Als je in contact bent met je Spirit, wéét je wat de juiste houding is in een bepaalde situatie. Stel je open voor wat er IN je is én stel je open voor wat er om je heen is.

Geef je verzet op
Alleen door je verzet (het oordeel dat het anders zou moeten zijn) tegen hoe het is los te laten en met een open blik te kijken, ben je in contact met de waarheid, met hoe het écht is en alleen dan zullen er wezenlijke veranderingen kunnen komen.

Een mooi voorbeeld:
Ik heb eens gewerkt bij iemand die mijn hulp inriep omdat hij zijn administratie niet op orde kreeg. Hij was daar al meer dan tien jaar mee aan het worstelen en was het nu zat. Het was een hele competente man. Hij had lesgegeven en was ook werkzaam als therapeut. Terwijl we bezig waren, voelde ik steeds een soort spanning bij hem.

Wat er dwars zat
Hoewel we zichtbaar en snel vorderden, kon hij maar niet blij zijn. Al pratende kwam eruit hoe erg hij zichzelf afkeurde, omdat hij dit niet alleen kon. Hij was overtuigd van zijn eigen waardeloosheid en schaamde zich diep. Door het het onder ogen zien van deze realiteit en het uitspreken van zijn waarheid, kwamen ook ineens de tranen, als uiting van zijn diepe verdriet hierover. Ja, zó was het voor hem.

Ontspanning door de waarheid te erkennen
Door dit alleen maar te ervaren en waar te laten zijn in het contact met mij, ontstond er ontspanning en kwam er een diepe RUST over hem. Al snel daarna kwam er een bulderende lach. Doordat hij zijn verzet (de niet helpende overtuigingen) had opgegeven en zijn waarheid had aanvaard, kon hij alles weer in de juiste proporties zien en zag hij de humor er van. Hij besefte ook dat het echt niet realistisch was om van zichzelf te eisen dat hij overal goed in moest zijn. Toen konden we pas echt goed en ontspannen verder en nu kon hij ook echt genieten van de groeiende orde en ruimte.

ZIE je beperkende overtuigingen
Laat je oordelen los, zónder jezelf slecht te maken! Er liggen (te) veel spullen in je huis waar je last van hebt. That’s all! Sla jezelf niet met oordelen om de oren. Kijk alleen hoe je dit zo kunt veranderen dat je er wél blij mee bent, zodat er Ruimte ontstaat voor wat je eigenlijk wilt. Niet omdat je moeder of de buren je anders een sloddervos vinden, maar omdat jij graag Ruimte wilt om.....Vul zelf maar in!

Het is niet toevallig zo
Realiseer je ook dat voor alles een goede reden is, ook al ken je die reden vaak niet en hoef je die ook niet altijd te kennen. Veroordeel niet hoe je situatie nu is, maar richt je op je kern, op de Spirit, zodat je vanuit jouw eigen WIJSHEID waar kunt maken wat je ten diepste wilt en verlangt.

PRAKTISCH STAPPENPLAN: je HOUDING bij Ruimte maken

1. Kies een dagdeel waarop je tijd gaat besteden aan Ruimte maken. Door dit te plannen, creëer je Ruimte voor jezelf in de tijd. Op het gekozen tijdstip...
   
   
2. Begin je met het uitschakelen van zoveel mogelijk storingen (telefoon, bel, email)
   
   
3. Ga je ergens een paar minuten (of langer) lekker ontspannen, maar wel rechtop zitten.
   
   
4. Je sluit je ogen en neemt waar hoe je erbij zit. Ben je gespannen? Ben je moe? Voel je je vrolijk? Registreer alleen maar hoe het IS. Met de opkomende oordelen ("Wat ga je toch ook altijd laat naar bed") doe je NIETS!
   
   
5. Neem ook je ademhaling waar en luister naar de geluiden. Ook daar bemoei je je niet met de opkomende gedachten en oordelen. Je registreert ze alleen en laat ze gewoon gaan. Als je dit een poosje hebt gedaan...
   
   
6. Richt je je aandacht op een rommelige plek in je huis, waar je al lang last van hebt en waar je graag meer Ruimte zou willen hebben. Liefst (om te beginnen) niet een te groot iets. Bijvoorbeeld het kastje naast je bed, de bovenkant van de piano, een overvol laatje ergens.
   
   
7. Ga naar die plek toe. Kijk er nu eens naar als een buitenstaander. Alsof je dit voor het eerst ziet. Wat zie je? Rommel? Dat is een oordeel!! Wat je ziet zijn spullen die Ruimte in beslag nemen die je graag vrij zou hebben voor ....
   
   
8. Kijk eens met open, nieuwsgierige en zachte ogen naar wat daar te zien valt, neem alleen maar waar hoe het is. Alleen vanuit waarheid kun je echt zien wat is en ontstaat er Ruimte voor iets nieuws.
   
   
9. Pak wat je ziet nu een voor een op en stel jezelf de volgende vragen:
      
   1. Wat is dit? (een boek bijv.)
      
      
   2. Voegt dit iets toe aan mijn leven? (ja!)
      
      
   3. Maakt dit voorwerp me blij? (Ja!)
      
      
   4. Wat is de handigste en meest logische plek hiervoor? (boekenkast)
      
      
   5. Bij "NEE" doe je het voorwerp natuurlijk weg.
      
      
10. Maak een aantal sorteerbakjes (of dozen, al naar gelang de grootte van de uit te zoeken spullen) met een plakbriefje erop voor:
    
    
    1. Hier (wat straks terug kan op de opgeruimde plek)
       
       
    2. Elders (naar een andere ruimte, kelder, zolder)
       
       
    3. Afstaan (aan een bekende of kringloopwinkel)
       
       
    4. Weggooien (kapotte, onbruikbare zaken voor bij het afval)
       
       
    5. Repareren (nog de moeite waard)
       
       
       
       
       
       
11. Als je zo alles in handen hebt gehad en verdeeld, maak je de plek mooi en zorgvuldig schoon.
    
    
12. Zet of leg nu alles met liefdevolle aandacht terug. Geef elk voorwerp de Ruimte die het nodig heeft. Zoek een handig doosje, bakje, potje of (doorzichtig!) zakje wat passend is. Ga nóóit proppen!! Wees creatief, het kan op heel veel manieren.
    
    
13. Etiketteer zoveel mogelijk wat niet direct zichtbaar is. NU weet je wel wat er in zit, maar over een paar maanden?? Ook voor een ander is het handig te kunnen lezen wat ergens in zit. Stel dat je, om wat voor reden dan ook, hulp nodig hebt, dan is het prettig dat die niet eerst alle doosjes eerst hoeft open te maken.
    
    
14. Ga door tot je écht tevreden bent (of de tijd -bijna- om is!!)
    
    
15. Waardeer en bewonder wat je gedaan hebt!
    
    
16. Werk nu de overige bakjes of dozen af.
    Bréng de spullen naar die andere ruimtes (ga dáár niet opruimen nu!) Gééf die kleren aan je vriendin. Bréng die spullen naar de Kringloopwinkel en gooi die waardeloze zaken echt in de afvalbak. Rond je werk mooi af.
    
    
17. Plan een nieuwe opruimsessie en zet die direct ook in je agenda.
    
    
18. Ga tot slot opnieuw even rustig zitten en neem een aantal minuten om waar te nemen hoe je er nu bij zit. Realiseer je dat, hóe je je ook voelt, het oké is! Het gaat er niet om te voldoen aan bepaalde eisen, maar om in contact te zijn met hoe het is.

Dát is leven in waarheid en dat geeft vrijheid.

Ter inspiratie:

"Houding is belangrijker dan inhoud"

"Houding is de wijze waarop we met inhouden, met alles wat zich manifesteert in de binnen- en buitenwereld, omgaan.
....Belangrijk en essentieel daarin is, hóe je dat doet....Als je de houding hebt van: dingen moeten anders zijn dan ze zijn, vertaalt die houding zich in jouw aandacht als een verwerpende aandacht naar datgene waar je op dat moment je focus op legt......
Bij 'Rusten in Zijn' (gaat het om) het trainen van het aannemen van een accepterende, respectvolle houding naar alles ....."

Hans Knibbe - "De niet herkende Boeddha"

Zie ook www.zijnsorientatie.nl

Veel plezier met Ruimte maken vanuit de juiste houding!

Hartelijke groet,

Uit Ruimtewijzer 2018 - 6

Het komt er gewoon niet van....!

Uit Ruimtewijzer 27

"Vandaag ga ik mijn bureaula nu eindelijk eens opruimen.
Ik erger me er al maanden aan dat alles door elkaar ligt en ik kan niets vinden. Ik ben het echt zat!" Dit bedacht Trees toen ze op een mooie ochtend wakker werd. Ze had er zelfs al een beetje zin in, terwijl opruimen echt niet haar favoriete bezigheid was.

 
Welgemoed ging zij op weg naar haar werk. In de hal kwam ze Anne tegen. "Heb je het al gehoord? Marijke gaat weg. Ze schijnt promotie te kunnen maken bij Bv Beteraf." Trees is verbijsterd. Marijke weg? Jammer, maar hé, dat biedt ook extra kansen..! Zij had altijd al graag afdelingshoofd willen worden. Haar hersenen werkten koortsachtig. Hoe pak ik dit slim aan?

De bureaula is totaal vergeten. Pas als ze in de bureaula naar een blocnote zoekt, denkt ze er weer aan. Oh ja, die zou ze opruimen... Nou, morgen dan maar, dit gaat voor. De volgende dag is al half om voor Trees weer aan haar bureaula denkt. Oh ja, de bureaula! Na de lunch dan maar...

Na de lunch, net als ze aan de la wil gaan beginnen, komt haar collega Anne binnen. "Trees, spoedoverleg! Kom je meteen mee?" Nou ja, morgen dan maar. Die bureaula loopt niet weg. De volgende dag........ Tja, je begrijpt het zeker al...
Wéér geen bureaula, terwijl Trees toch echt gemotiveerd was en is.

Zo kan dat dagen, weken, maanden en soms zelfs jaren doorgaan. Al die tijd zit de bureaula Trees op haar nek. Minstens vijf keer per week denkt ze eraan: oh ja, de bureaula! En het schuldgevoel groeit, elke keer opnieuw als 't weer niet lukt die la op te ruimen.

Iedereen kent deze situaties waarin je zo welgemeend van plan was iets te doen: afspreken met je vriendin, je kleren uitzoeken en wat je nooit draagt of wat niet meer past er tussenuit halen, iets leuks doen met je kinderen...

De meeste mensen voelen zich hier bepaald niet fijn bij en verlangen ernaar wél aan die dingen toe te komen. Maar ja, hoe speel je dat klaar? Is daar een goede oplossing voor?
Ja, dat is er. Die oplossing is.....Plannen!

Misschien geloof je niet dat plannen kan werken. Trees had toch ook gepland dat ze die la ging opruimen? Nou nee, plannen is iets anders dan 'van plan zijn'!

Wat is plannen eigenlijk?
Je kunt verschillende definities geven van het woord plannen. Ik gebruik de volgende omschrijvingen:

Plannen is: je plannen een definitief plekje geven in de tijd. Zoals je de suikerpot niet 'misschien' in het keukenkastje zet, maar definitief beslist dat het keukenkastje de ideale plaats is voor de suikerpot op dit moment, zo bepaal je ook de ideale, meest geschikte plek in de tijd voor de actie waar je alsmaar niet aan toe komt. 'Definitief' in relatieve zin. Daar kom ik nog op terug.

Plannen is ook: een voorschotje nemen op de toekomst.
Je gaat nadenken over hoe je de komende tijd zult gaan indelen. Dan hoef je er, als de tijd daar is, niet meer over na te denken. Op deze manier zorg je ervoor dat er tijd wordt vrijgehouden voor wat je nu bedacht hebt dat belangrijk is.

Voorbeeld:
Je zet van een taart vast een stuk weg, omdat je weet dat je zoon die nu aan het werk is er ook graag een stuk van wil. Doe je dat niet, dan is de taart waarschijnlijk op als zoonlief thuis komt. Zo gaat  het ook met de tijd.

Plannen is zorgen voor een goede verdeling van de tijd  die je tot je beschikking hebt. Iedereen heeft 24 uur per dag tot zijn beschikking en je maakt daarin keuzes. Je kiest wat je wel en niet belangrijk vindt en dat doe je.

Wanneer plan je eigenlijk?

• Plannen doe je voor incidentele acties die belangrijk voor je zijn. Het stuk taart voor je zoon vind je belangrijk, daarom houd je het apart, zodat niet alles op is als hij thuis komt. Tijd vrijmaken voor een grote opruimklus doe je om dat je het belangrijk vindt om uit de rommel te komen.
• Plannen kun je ook doen voor steeds terugkerende acties zodat die wel allemaal aan bod komen en je niet steeds opnieuw hoeft te verzinnen wanneer je ze zult gaan doen. Ze kunnen dan tijdbesparende routines worden.
• Denk bijvoorbeeld aan het al oude weekschema voor het huishouden: maandag wasdag, dinsdag strijken, woensdag gehaktdag, zaterdag de boodschappen enz.

Routines maken je leven simpeler, maar soms ook saaier.
Ik denk dat je de mate van planning het beste kunt aanpassen aan je behoefte aan een minder, of juist meer gestructureerd leven.

Nieuwe routines aanleren kost ook tijd. Hoeveel tijd, daar lopen de meningen over uiteen, maar toch zeker een paar weken. Dus wil je een bepaalde routine aanleren, zoals elke dag even opruimen voor je naar bed gaat? Geef het niet te snel op en besef dat je elk moment opnieuw kunt beginnen als je je er even niet aan hebt gehouden.

Het is een bekend feit dat structuur rust geeft
Bij mensen die ontregeld zijn bijv. door drugsgebruik, of die er door andere psychische ellende beroerd aan toe zijn, beginnen ze vaak als therapie met het terugbrengen van structuur in de vorm van een dagritme. Op vaste tijden eten, slapen, wassen en ontspannen. Het bekende Rust, Reinheid en Regelmaat.

Ook in de natuur zie je allerlei ritmische structuren waardoor een natuurlijke ordening ontstaat. Van al maar onverwachte activiteiten, word je meestal rusteloos en moe, maar van overgeorganiseerd kun je ook weer flink ongelukkig worden.

Ook hier geldt weer dat je balans moet vinden en wel je éigen balans. Het kenmerk van een balans is dat hij beweeglijk is en niet statisch. Dus geef jezelf ook de ruimte om af en toe even door te slaan. Dat hoort erbij en betekent niet dat je niet consequent genoeg bent.

Hardnekkige misverstanden over plannen

• Plannen dwingt je in een keurslijf, maar in feite geeft plannen vrijheid! Doordat je weet dat je op een bepaalde tijd gaat opruimen, hoef je je de rest van de tijd daar niet druk over te maken. Je weet: dat komt dán aan de beurt. Je hoeft het niet steeds in je achterhoofd te houden en bij elke vrije minuut te denken: zal ik nu opruimen, of toch maar iets anders gaan doen?
• Plannen maakt onvrij, belemmert je vrijheid. Dat lijkt logisch want als je gepland hebt om op donderdagochtend je klantendossier te gaan uitzoeken, kun je niet ook een gesprek met een klant hebben.
• Waar zit die vrijheid dan in? Die vrijheid zit in het feit dat het uitzoeken van een klantendossier nu niet meer in je hoofd ronddwaalt en meerdere malen per dag je aandacht opeist. Er ontstaat rust, omdat je weet dat het 'dan' gaat gebeuren, op het moment dat jij ervoor uitgekozen hebt.
• Plannen vermoordt je spontaniteit, maakt star, onflexibel.
  Dat gebeurt alleen als je een belangrijk aspect van plannen niet gebruikt: de mogelijkheid je planning te herzien als dat aan de orde is.
  "Verzet de bakens, als het getij verloopt!"
  Als er iets anders deze plek in jouw tijd wil innemen, beslis je wat het belangrijkste is en dat geef je voorrang. Vervolgens, en dat mag je niet vergeten, geef je datgene wat heeft moeten wijken metéén een nieuwe plek in de tijd!
  Je bent dus nog steeds flexibel, maar gooit niet voor elk wissewasje je planning om.

Je aan je planning houden
Voor veel mensen is het erg moeilijk zich aan een planning, aan afspraken, te houden, vooral aan de afspraken met zichzelf! Daar zijn verschillende redenen voor:

• Gebrek aan zelfrespect
  Jezelf minder belangrijk vinden dan een ander en diens verzoeken snel voor laten gaan.
• Perfectionisme
  Je stelt zulke hoge eisen aan jezelf dat je het geplande steeds uitstelt en er onbewust niet aan wilt beginnen, omdat je voorziet dat het je heel veel tijd gaat kosten.
• Ergens aan beginnen is lastig, vooral als het niet je favoriete bezigheid is (die hoef je meestal niet te plannen, want die komt er beslist wel van!) maar
• Ergens mee stoppen ook! Want je wilt toch nog even doorgaan, het nog iets mooier, beter of leuker maken, waardoor andere belangrijke zaken in het gedrang komen!

Pomodoro-techniek
Daarvoor is er een heel simpel, maar super handig hulpmiddel en dat is de kookwekker, oftewel de timer. Een Italiaanse man, genaamd Francesco Cirillo  heeft er zelfs een methode van gemaakt: de pomodoro-techniek. Je aan de tijd houden met een kookwekker die de vorm van een tomaat heeft en dan je tijd indelen in kleine brokjes van 25 minuten, die hij pomodoro's noemt. Een methode die geweldig kan werken als je hem goed toepast.

Wat heb je nodig om te plannen?

• De juiste mindset: liefdevol en optimistisch
  • Het geloof in jezelf dat ook jij in staat bent je aan een planning te houden.
  • De moed om steeds weer opnieuw te beginnen als het een keer niet lukt.
  • Het inzicht dat het de enige manier is om aan iets toe te komen wat je echt graag wilt in een druk bezet leven.
  • Het besef dat jij even belangrijk bent als ieder ander en dat een afspraak met jezelf dus ook even belangrijk is.
• Prioriteiten kunnen stellen. Je kostbare tijd geven aan de dingen die er écht toe doen om je leven nóg meer de moeite waard te maken
• Een goede agenda, liefst met een jaaroverzicht erin. (Zie ook Ruimtewijzer 24 waar ik heb geschreven over goede agenda's)
• Een lijst van acties die je graag ingepland wilt hebben, om er zeker van te zijn dat ze ook echt gebeuren. Die acties kun je dan sorteren op dagelijkse acties, wekelijkse, maandelijkse en incidentele acties.
• Een timer, om grip te houden op het verloop van de tijd, dus tijdig te starten en tijdig te stoppen en om bij te houden hoe lang een bepaalde actie duurt. En of dat nou een tomaat, een ei of een electronische  is.....Waar jij maar blij van wordt!

Planningsvolgorde:

1. Frustratie: het komt er steeds niet van
2. Pak je agenda
3. Schat in hoeveel tijd de actie gaat kosten
4. Groot project? Maak er kleine brokjes van
5. Kies een goed moment
6. Zorg voor ruimte erom heen (niet te strak plannen)
7. Schrijf het in je agenda
8. Ontspan je en geniet!

Het komt er zo WEL van!!

Jalada Goddijn-Koopmans

PS. Wil je mij een plezier doen door je reactie op dit artikel  te geven? Heel graag hieronder op mijn weblog in plaats van in een mail aan mij? Dat zou ik heel erg waarderen!

...Alleen waar Ruimte is kunnen nieuwe dingen (ont-)staan...

Nog EVEN lezen ;-)

Uit Ruimtewijzer 25

Lijd jij er ook aan? Niet herkende, ernstige ziekte!
Er was eens een vrouwtje dat heel ernstig ziek was, maar dat zelf niet in de gaten had. Zij was namelijk niet de enige die deze ernstige ziekte had. Heel veel mensen om haar heen hadden deze ziekte ook en daarom viel het helemaal niet op dat het een ziekte was. Wat waren de verschijnselen?

Ze liep de hele dag te rennen. Het begon al bij het opstaan, vlug even aankleden, vlug even eten, vlug even opruimen. Dan bedacht ze vlug even wat ze die middag zou gaan doen. Ze deed de rest van de dingen van die ochtend zo snel ze kon, omdat ze ondertussen al bezig was met wat er die middag nog moest gebeuren.

's Middags rende ze het vuur uit haar sloffen om klaar te zijn voor wat er die avond allemaal moest gebeuren. Even koken, even eten, even afwassen....

Alles wat ze deed, deed ze EVEN: even de planten water geven, even boodschappen doen, even iets weg brengen, even...even...even...want ze had haast. Ze wilde beslist geen tijd verspillen, Daarom was 'EVEN' haar mantra geworden.

's Avonds begon ze al meteen na te denken over de volgende dag en soms ook al over de volgende week, de komende maand of het komende jaar. Ze wilde voorbereid zijn op alles wat er straks zou kunnen gaan gebeuren. Geen tijd te verliezen, dus alles moest 'even' snel, sneller, snelst.

Op een dag werd ze anders dan anders wakker. Ze merkte dat ze zich niet goed voelde. Hoofdpijn, maagpijn, zere schouders en het leek of al haar spieren pijn deden. Dat was vreemd, want zoiets had ze nooit eerder gehad. Dat wil zeggen, ze had nooit eerder gemerkt dat haar lichaam pijn deed. Daar had ze gewoon geen tijd voor genomen.

Ze schrok zich een hoedje, want hoe moest dat nou vanmiddag en vanavond en morgen en...en...en...

Ze besloot EVEN snel naar de dokter te gaan, zodat die haar EVEN beter kon maken en voor een snelle oplossing zorgen.

Deze dokter was geen gewone dokter. Het was een heel wijze man, die niet alleen naar de klachten keek, maar ook naar alles er omheen. Hij zág zijn patiënten echt en werd dus ook op handen gedragen.

Het vrouwtje wist dit niet, want ze was nooit eerder bij de dokter geweest en het interesseerde haar ook niet. Ze wilde gewoon EVEN een snelle oplossing en geen tijd verknoeien daar bij die dokter. “Wat is er aan de hand?” vroeg de dokter aan haar toen ze binnen kwam.
“Gaat u lekker zitten!”
“Nee dokter, Daar heb ik geen tijd voor. Ik wil EVEN een oplossing en moet dan snel verder. Ik kan geen tijd verspillen door te gaan zitten.”
“Mag ik u wel EVEN onderzoeken?” vroeg de dokter.
“Ja, doet u dat, maar wel EVEN snel.”

De dokter klopte wat op haar rug en luisterde met de stethoscoop naar haar hart.
“En?” vroeg het vrouwtje, “wat heb ik?”
“Tsja”, zei de dokter, “u heeft een ernstige ziekte.”
“Echt waar?” zei het vrouwtje, “maar daar heb ik helemaal geen tijd voor.”
“Nee, dat begrijp ik,” zei de dokter, “maar ik zal u toch maar vertellen wat u heeft."

"U heeft de Even-ziekte!”
“Oh”, zei het vrouwtje, “dat zal wel, maar heeft u daarvoor geen snel medicijn?”
“Ja zeker,” zei de dokter, "dat heb ik voor u".

“Luister goed. Dit is het medicijn: elke keer als u het woord 'even' gebruikt, moet u er het medicijn uit dit potje voor zetten.
“Nou, bedankt dokter,” zei ze, “dat ga ik wel EVEN doen” en ze rende de spreekkamer uit met het potje.

“Ik wil wel graag dat u over een paar dagen terugkomt om te vertellen hoe het is gegaan met dit medicijn.”
"Ja hoor,” zei ze, “dat doe ik wel EVEN.”
Ze zag niet meer hoe de dokter stilletjes glimlachte, want ze was al weggerend.
Opschieten! Ze zou zichzelf wel snel EVEN beter maken!

Thuis gekomen maakte ze het potje open en wat zat er in? Er zaten allemaal letters in: allemaal dezelfde letters. Het was de letter L. “Oké, ik doe het wel EVEN.”

Toen merkte ze voor het eerst op dat ze het woord 'EVEN' gebruikte. O ja, daar moest ze die letter L voor zetten. Even werd nu Leven. “Leven?” Ze schrok ervan.
Leven? Dat deed ze toch, of....nou ja, vooruit! Ze moest verder. Gauw EVEN...O jee, gauw LEVEN! Weer die schok. Ik kan nog net EVEN...Ik kan nog net LEVEN.. en zo ging het door: van EVEN naar LEVEN.

Even + L  =  Leven 

Nadat ze zo steeds van 'even' Leven maakte, besefte ze langzaam maar zeker waar ze mee bezig was en zag ze dat het inderdaad een ernstige ziekte was. Ze nam toen een wijs besluit...

Voortaan zou ze gaan Leven in plaats van 'even'. Ze realiseerde zich dat 'EVEN' haar belette om te LEVEN. Ze zag ineens heel helder hoe ze steeds op weg was naar Straks en daardoor zichzelf, en dus het Leven, totaal voorbij liep, want:

Even is geen Leven!

Ze ging ook terug naar de dokter, zoals hij had gevraagd.
“En?” vroeg hij, “heeft het medicijn gewerkt?”
“Dokter, u heeft mijn Leven gered. Ik heb gezien aan welke gevaarlijke ziekte ik leed en heb uw fantastische medicijn gebruikt en zal het blijven gebruiken.
Niet EVEN, maar mijn hele LEVEN!”

 

Kerst- en Nieuwjaarswens
Mijn bedoeling is om voor Oud en Nieuw nog een mooie, inspirerende tekst te schrijven met daarin een wens voor het nieuwe jaar, maar omdat ik niet zeker weet of me dat gaat lukken, wil ik hier toch alvast een korte, maar niet minder gemeende wens neerzetten.

Wat ik iedereen van harte toewens is:

Hele ontspannen en blije (feest-)dagen

met heel veel ruimte, rust en reflectie

voor alles wat zich aandient

en voor iedereen een hele mooie,

open start van het nieuwe jaar 2011!

Jalada Goddijn-Koopmans

.....Alleen waar Ruimte is kunnen nieuwe dingen (ont-)staan.....

Herinneringen opruimen

Uit Ruimtewijzer 22

Herinneringen opruimen - Hoe doe je dat?

December is bij uitstek de maand van de nostalgie: vooruit kijken en terugblikken. Tijd om stil te staan bij je leven, hoe het nu is, hoe het was, wat je nog graag zou willen en vooral ook wat en wie je mist.
De maand van de herinneringen.

Een speciale dag
Voor mij is deze maand ook extra een herinneringsmaand, omdat mijn man ooit op de 17e december is overleden. Ik heb hier een prachtig bos rode rozen staan, die ik van mijn kinderen heb gekregen, toen we op die 17e samen uit eten zijn gegaan. Dat doen we elk jaar om de herinnering aan deze bijzondere man te eren. Ik heb er een foto van gemaakt, omdat ze zo prachtig zijn: ter herinnering! Want bloemen kun je (gelukkig maar!) niet bewaren.

Bij iedereen
Bij alle mensen waar ik kom om ze te begeleiden bij het opruimen, kom ik ze ook tegen: herinneringen! Oude foto's, brieven, soms onooglijke voorwerpen waar een dierbare herinnering aan vast zit, oude papieren, kledingstukken, briefjes met een lieve krabbel erop, een sieraad, noem het maar op.  

Alles vertelt een verhaal
Omdat ik bij alles wat ik tegen kom (waarvan de betekenis niet meteen duidelijk is) vraag wat het is en of het bewaard moet worden, krijg ik veel interessante verhalen te horen. Dat onooglijke gipsfiguurtje is nog gemaakt door mijn moeder, toen ze haar handen eigenlijk al niet meer kon gebruiken. Die jurk, waar ik nu niet meer in pas, heb ik gedragen toen ik na veel inspanning en innerlijke strijd eindelijk mijn diploma kreeg uitgereikt. Die brief is het enige wat ik nog heb van mijn vader, die al overleden was voor ik geboren ben. Een plukje haar van toen ik 3 was...

Sentimenteel gedoe?
Om te beginnen wil ik zeggen dat herinneringen waardevol zijn. Soms schamen mensen zich er voor dat ze iets willen bewaren uit nostalgie. “Dat sentimentele gedoe”, zeggen ze dan. Dat is absoluut niet nodig. Herinneringen maken een belangrijk deel uit van ieders leven. Ze moeten alleen niet gaan overheersen, zodat er geen ruimte meer is voor nieuwe dingen. Daarom kun je het beste ook in herinneringen af te toe opruiming houden.  

Hoe krijg je ruimte?
Maar wat dóe je met al die herinneringen als je aan het opruimen bent en meer ruimte wilt krijgen? Gewoon maar weggooien? Voor veel mensen is opruimen en weggooien hetzelfde. Misschien kreeg je het al benauwd bij de titel van deze Ruimtewijzer: opruimen van herinneringen, omdat je meteen dacht: Oh help, die zou ik eigenlijk weg moeten gooien.  

Is opruimen weggooien?
Wees gerust! Ik roep altijd: opruimen en weggooien is echt níet hetzelfde! Opruimen bestaat (o.a.) uit weggooien én bewaren!! Het hoort er allebei bij. Goed opruimen is een balans vinden tussen wat je bewaart en wat je weggooit. Zoals je mensen hebt die teveel bewaren, heb je ook mensen die teveel weggooien.  

Pas op! Niet wegdoen!
Soms moet ik mensen ook behoeden voor ondoordacht weggooien. Ik heb een cursiste gehad die haar trouwfoto's weg wilde gooien, omdat ze zo boos was op haar ex. Omdat ze ook kinderen had, heb ik haar geadviseerd dat niet te doen, maar ze in een donker hoekje ergens ver weg neer te zetten. Zeker als haar kinderen ouder worden, zullen ze die foto's van hun ouders graag willen zien en zijn jouw emoties (hopelijk) ook voldoende bekoeld. 

Doe toch weg!
Dat wil niet zeggen dat het soms niet heel goed kan zijn om zaken die nare herinneringen oproepen gewoon je huis uit te doen. Dat vaasje van tante Annie, die altijd zulke nare onderhuidse opmerkingen maakte, kun je beter wegdoen, dan dat je daar iedere keer weer aan herinnerd wordt! Dus: hop, naar de kringloopwinkel ermee! Voor een vreemde is dat gewoon weer een leuk vaasje! Komt tante Annie langs, dan is dat vaasje (hoe vervelend nou!) gevallen, als je niet eerlijk durft te zeggen dat je het hebt weggegeven.  

Hoe pak je het aan?
Om te beginnen is het al belangrijk onderscheid te maken tussen dat wat je bewaart, omdat je het gebruikt en herinneringen. Dit is voor veel mensen al een eye-opener. Dat geldt ook voor papieren. Vaak vind ik tussen de administratieve papieren veel wat uit praktisch oogpunt door de tijd nutteloos is geworden en dus gewoon weg kan. Dat mensen het dan toch niet weg willen doen, heeft te maken met de herinneringswaarde.  

Verouderde papieren
Heb je er de ruimte voor, dan kun je gerust die oude salarisstroken bewaren, maar... doe dat op een andere plek en niet tussen je huidige administratie! Maak een map met daarop bijvoorbeeld “Oude papieren”. Gebruik scheidingsstroken met daarop het onderwerp (zoals 'Werk bij Philips') om alles te ordenen en terug te kunnen vinden. Zet die map op een plek waar je iets meer moeite moet doen om erbij te kunnen, omdat je deze map meestal toch maar zelden in zult kijken. Bewaar je goed bereikbare plekken voor actuele zaken, die je wel vaak nodig hebt. 

Herinneringsvoorwerpen
Wat voorwerpen betreft, zou je die eerst eens kunnen verzamelen om te zien wat je zoal hebt. Dan krijg je overzicht. Doe ze bij elkaar in een (verhuis-)doos. Vervolgens kun je dan beslissen wat je daarvan echt wilt bewaren. Daarbij speelt de beschikbare ruimte natuurlijk een grote rol. 

Museum of huis?
Je kent ze vast wel, huizen die helemaal vol staan met herinneringsdingen. Huizen die meer op een museum lijken, dan op een woonhuis. Huizen die heel rommelig ogen en je onrustig maken, doordat er overal van alles staat, ligt en hangt. Waar de dingen niet goed meer tot hun recht komen door de enorme veelheid. Misschien ziet jouw huis er ook wel zo uit.  

Maar hoe dan?
Wil je het anders, zonder rigoureus van alles maar weg te gooien? Maak dan een selectie uit al deze voorwerpen die je een mooie plek geeft en bewaar de rest in deze herinneringendoos. Op gezette tijden wissel je alles om. Je zult merken dat dit je ook een heel ander gevoel geeft: je gaat weer zíen wat je hebt neergezet, want na verloop van tijd merk je dingen echt niet meer op als ze ergens al heel lang staan. 

Echt ruimte creëren?
Wil je het teveel écht indammen, dan kun je heel goed foto's maken van bepaalde zaken en ze daarna wegdoen, zoals ik gedaan heb met die mooie rozen, die straks onherroepelijk weg zullen moeten. 

Waar weggooien?
Wegdoen betekent wat mij betreft zeker niet de vuilnisbak, maar kan zijn de Kringloopwinkel, op Marktplaats aanbieden, of weggeven aan iemand anders. Alleen als het stuk is en niet (meer) bruikbaar, is de vuilnisbak een goede optie. 

Andere herinneringen
Dan heb je ook nog de herinneringen in je hoofd. Daar gaat deze Ruimtewijzer niet over. Misschien ga ik wel een e-book schrijven over het opruimen van herinneringen, want er valt nog zoveel meer over te vertellen dan waar ik hier ruimte voor heb. Ook voor mij is beperking (grenzen stellen aan de veelheid) nodig!  

Oproep!
Heel graag hoor ik van jou hoe jij omgaat met herinneringen in je huis en je hoofd. Heb je er problemen mee? Heb je handige oplossingen gevonden? Heb je nog vragen over het opruimen van herinneringen? Heb je een leuk verhaal bij een bepaald herinneringsvoorwerp? Een leuke foto erbij? Ken je een mooi gedicht over herinneringen?

Laat het me weten! Zet je reactie hieronder. Ik stel dat erg op prijs en ga dat misschien wel gebruiken in mijn e-book (alleen als je dat goed vindt natuurlijk!) 

Hulp nodig?
Als het je zelf niet lukt om je herinneringen (of andere zaken)te ordenen, wat heel begrijpelijk is, zeker met herinneringen, kan ik je helpen met het ter plekke maken van een plan van aanpak, of met e-mail of telefonische coaching. Meer info? Klik op de link, of stuur me een mail.

Geniet van je herinneringen deze maand en kijk of je er wat ruimte in kunt aanbrengen!

Jalada Goddijn-Koopmans

...Alleen waar Ruimte is,  kunnen nieuwe dingen (ont-)staan...

Beslissen? Dat vind ik zóóó moeilijk!

Uit Ruimtewijzer 16

Beslissen, hoe doe je dat?
“Het moeilijkste wat er is!” Dat kan ik echt niet!” ”Daar heb ik zó'n vreselijke moeite mee!" "Als ik moet beslissen raak ik in paniek!” Gezegden die je vast wel bekend voor zullen komen.

Waarom vinden wij beslissen zo moeilijk?
Waarom denken we dat we daar niet goed in zijn? Waarom raken we er soms zelfs van in paniek? Toen ik daar eens even wat dieper over nadacht, vond ik het eigenlijk nog vreemder, want eigenlijk doen we de hele dag niets anders dan beslissen!

Je kunt eigenlijk niet niet beslissen! Elke niet-beslissing is óók een beslissing! Niet kiezen voor A of B is ook een keuze, een beslissing. Niet opruimen is ook een keuze, net als wel opruimen.

Waar zit dan die moeilijkheid in? De moeilijkheid zit in het feit dat we vinden dat we de JUISTE beslissing moeten nemen! Want wat is nu de juiste beslissing? Dat is vaak niet te bepalen.

Achteraf kun je soms zeggen: ik heb de juiste beslissing genomen (of niet), maar ook dat kan nog weer later wel eens anders zijn. Je kijkt jaren later heel anders tegen dingen aan dan op het moment zelf. Je bent veranderd, je hebt meer meegemaakt en je blik is (hopelijk) verruimd.

Bovendien is beoordelen iets wat in feite niet direct bij leven hoort. In die zin dat het iets is wat wij mensen zijn gaan doen. Soms helpt het ons, maar het brengt ons ook vaak in de problemen. Oordelen zijn zo persoonlijk en zo relatief en daarom is het ook zo moeilijk als je jezelf de eis stelt 'goed' te moeten (be-)oordelen/te moeten beslissen.

Wanneer heb je het gevoel dat je een goede beslissing hebt genomen? Als het resultaat past bij het beeld dat je hebt van hoe het zou móeten gaan of zijn. Dan voel je je tevreden.

Een voorbeeld: je vindt dat je de vuile was die rond slingert in de wasmand moet doen. Als je dat dan gaat doen, voel je je tevreden: je hebt een goede beslissing genomen! Dan komt je moeder op bezoek en je vertelt dat je alle rondslingerende was in de wasmand hebt gedaan. Je verwacht of hoopt op een complimentje.

Wat gebeurt er? Je moeder zegt: “Kind je lijkt wel gek dat jij dat allemaal doet. Laat die kinderen en je man dat toch zelf doen! Zo leren ze het nooit en word jij hun slaafje!” Oei, dat komt hard binnen! Omdat je voelt dat ze wel een beetje gelijk heeft, is je beslissing ineens niet zo goed meer.

Misschien vind je zelfs wel dat je het helemaal verkeerd hebt gedaan! Bij nader inzien, bedenk je dat het wél een goede beslissing was, want je kon niet langer tegen die rommel en je besluit je man en kinderen te waarschuwen, dat je het de volgende keer niet meer doet. Dan ben je weer tevreden.

Zo kan elke beslissing  ineens van goed naar slecht veranderen door iets wat je later hoort of zelf bedenkt en omgekeerd! Het is dus niet zo absoluut en duidelijk als je soms denkt. Door niet tijdig je bed uit te komen, heb je de vliegtuiscrash gemist. Door flink te haasten is iets net wel of net niet gelukt en dat blijkt dan weer juist goed of juist slecht te zijn.....

Ken je het mooie oosterse verhaal van die oude man en zijn zoon? Er was eens een oude man die maar één zoon had en een mooi wit paard dat vrij om zijn huis liep. Op een dag kwam de koning op bezoek in het dorp. Hij zag het paard van de oude man en wilde het meteen kopen, maar de oude man was aan zijn paard gehecht en wilde het niet verkopen.

De volgende dag was zijn paard verdwenen. De dorpelingen zeiden: “Wat dom van je om het paard niet te verkopen. Je had schatrijk kunnen zijn en nu heb je helemaal niks. Je had het paard ook op zijn minst vast moeten binden!” De oude man zei alleen maar: “Is dat zo?”

Na een paar dagen kwam zijn paard terug samen met een hele groep wilde paarden. “Geweldig”, riepen de dorpelingen! “Je had toch gelijk!” De oude man zei alleen maar: “Is dat zo?”

Die dag ging de zoon van de man op een van de wilde paarden uit rijden. Hij viel van het paard af en brak zijn been. De dorpelingen wisten het wel: “Heel stom ook om op zo'n wild paard te gaan rijden! “Is dat zo?” was weer de reactie van de oude man.

Een poosje daarna brak de oorlog uit en alle gezonde jonge mannen moesten het leger in. “Jij boft maar,” zeiden ze tegen de oude man, “jouw zoon mag lekker thuis blijven!” Ook nu was zijn antwoord weer: “Is dat zo?”

Helaas weet ik niet meer hoe het verhaal verder ging, maar ik denk dat de pointe wel duidelijk is! Als iemand trouwens de volledige tekst van dit verhaal ergens tegenkomt, dan houd ik me ten zeerste aanbevolen!!

Misschien helpt deze overweging je iets milder te zijn over je eigen wel of niet kunnen beslissen. Als je waardeert dat je elke beslissing genomen hebt met de informatie die je toen had en dat die dus op dat moment de beste was die je kon nemen, hoef je jezelf niet om de oren te slaan met verwijten.

Misschien is niet beslissen wel het beste wat je kunt doen als je op een moment niet kunt beslissen! Als je daarbij ook nog bedenkt dat een mens niet alles 'goed' hoeft te doen en dat zelfs niet zeker is wat eigenlijk goed is en wat niet, dan wordt alles een stuk minder beladen.

Wat ik ook heb ervaren, is dat jezelf waarderen, mét goede en slechte eigenschappen, meer zoden aan de dijk zet, dan jezelf afkraken. Geen mens is ooit beter geworden van afkraken, maar wel van een liefdevolle benadering, óók van je 'fouten'. Als je je geliefd voelt, straal je dat ook uit en daar kan je omgeving dan ook weer van meegenieten. Het omgekeerde is ook waar.

Als jij jezelf veroordeelt en jezelf maar waardeloos vindt, straal je dat ook uit en ook dat heeft effect op de mensen om je heen. Welk effect zul je zelf wel in kunnen vullen....Ik weet ook, dat het niet zo eenvoudig is te stoppen met jezelf te veroordelen, want voor je het weet zit je jezelf te veroordelen, omdat je jezelf veroordeelt!

Dat heeft zijn oorzaak in overtuigingen die je als kind je eigen hebt gemaakt door de manier waarop je werd behandeld. Dat was toen ook nodig en zeker wijs om te kunnen overleven. Dat dit vaak gedrag tot gevolg heeft wat nu niet meer passend is, omdat je inmiddels volwassen bent en voor jezelf kunt zorgen, heb je zelf vaak niet in de gaten. Daar zitten namelijk bij iedereen zijn blinde vlekken.

Een volgende keer zal ik daar wel eens iets meer over schrijven, want dat heeft heel veel invloed, óók op je opruimgedrag! 

Dan nu 10 vragen die je kunnen helpen bij het beslissen (om heel praktisch te eindigen) over wat te bewaren en wat niet. Stel je zelf deze vragen bij twijfel: 

1. Maakt dit voorwerp mijn leven eenvoudiger? Is het echt nuttig voor mij? Wanneer heb ik het voor het laatst gebruikt en wanneer zal ik weer gaan gebruiken?
    
2. Geeft dit voorwerp me energie, of verzwakt het mijn energie als ik het zie? Let op je gevoel!  Ga niet redeneren van ja maar...)
   
   
3. Word ik er blij van? Geeft dit voorwerp me een goed gevoel?
   
   
4. Heb ik er ruimte voor over?
   
   
5. Zou ik het opnieuw kopen als ik het niet had?
   
   
6. Kost dit voorwerp mij tijd of bespaart het me tijd?
   
   
7. Is dit voorwerp vervangbaar als....?
   
   
8. Is een ander er misschien blijer mee dan ik? 
   
   
9. Wil ik al die moeite doen dit te (laten) repareren? ( Als het voorwerp stuk is) en ga ik dat dan ook écht snel doen? 
   
   
10. Is het écht een ramp als ik dit niet meer zou hebben? 

Wees echt eerlijk! Bedenk ook dat het niet erg is als het even pijn doet als je iets wegdoet. Afscheid nemen doet vaak pijn, maar.... het gaat ook weer over! Soms is het juist ook een hele opluchting als een bepaald voorwerp je niet meer voortdurend aanstaart!

Een leuke spreuk (ook weer van mijn opa) in dit verband is:

"Een gast brengt altijd vreugde aan. Is het niet bij 't komen, dan bij het gaan!”

Als je de gast vervangt door jouw voorwerp.....

Bij ernstige twijfel kun je het eventueel nog in een 'twijfeldoos' stoppen. Dat is een doos met spullen waarop je een datum in de toekomst zet, bijvoorbeeld een maand na de opruimdag. Je plakt hem dicht om hem op die dag naar de kringloopwinkel te brengen. Heb je het voorwerp in die maand niet gemist (en er dus niet uitgehaald), dan breng je de doos ongeopend weg!

Dit alles kan je beslist helpen bij het beslissen!
Veel plezier met beslissingen nemen!!

Dan nog een algemeen verzoek: willen jullie mij je opruimvragen sturen, zodat ik die kan gebruiken als richtlijn voor een volgend blog artikel of voor de Ruimtewijzer?

Dit vraag ik niet omdat ik geen onderwerpen weet, integendeel! Ik weet er teveel en daarom lijkt het me prettig om aan de hand van een vraag van jullie er iets uit te kiezen, zodat ik weet dat dit ook bij jullie leeft. 

Tot slot neem ik de beslissing om deze Ruimtewijzer te beëindigen met een eigen rijmpje.

Besluiten, beslissen,
Je kunt het niet missen.

Dus doe maar een gis,
't blijft toch ongewis!

Geen fout en geen goed,
Beslissen moet!

Soms wil je wel gillen,
Wat valt er te willen?

Geen besluit
Komt er uit.

Laat het maar lopen,
Het antwoord is open.

Ontspan en relax,
Of doe eens iets geks!

Je kunt niet ontkomen,
Beslissing genomen!

Jalada Goddijn-Koopmans

Ruimte voor je kleding!

Uit Ruimtewijzer 4

Waarom kleding?
Allemaal hebben we kleding. Sommigen veel, anderen weinig. Kleding is een wereld op zich. Dat we kleding nodig hebben, is voor iedereen wel duidelijk. Maar wat is het eigenlijk dat kleding zo belangrijk maakt?

De twee belangrijkste functies van kleding
In de allereerste plaats biedt het je bescherming tegen kou en andere ongewenstheden. Naast deze praktische functie zit er ook een meer psychologische kant aan kleding. Kleding wordt al eeuwenlang óók gebruikt om je schoonheid naar voren te halen en te accentueren, samen met sieraden en andere accessoires.

Wat maakt mij mooi?
Tsja, onze schoonheid. We zien vaak heel snel wat er mooi(-er) is aan een ander, maar onze eigen schoonheid....... Laat staan dat we er goed in zouden zijn die te accentueren. Vaak trekken we onbewust zelfs kleding aan die onze sterke punten ook nog verhullen. Dat heb je vast wel eens gezien bij die 'make-over'-programma's op TV.

Hoe selecteer je je kleding?
Als we onze kleding willen ordenen, is het belangrijkste criterium misschien wel de vraag:
Maakt dit kledingstuk mij mooi(-er)?
Accentueert het mijn (innerlijke en uiterlijke) schoonheid?

Voorwaarden voor je kleding
Om dit te kunnen, je mooier te maken, moet het kledingstuk (in willekeurige volgorde) aan een aantal voorwaarden voldoen. Het moet:

• goed passen (niet te groot, te breed, te wijd, te krap,enz. )
• prettig aanvoelen (fijne stof, niet prikken, kriebelen, te stijf, of te slap)
• de juiste kleur hebben (die mij opfleurt in plaats van flets maakt)
• heel zijn (geen knopen eraf, geen losse naadjes, draadjes of gaatjes)
• functioneel zijn (een broek voor door de weeks die niet in de wasmachine mag, is niet handig)
• lekker zitten (geen rok die je steeds op moet hijsen, geen panty die te korte benen heeft)
• mij een goed gevoel geven over mezelf
  

Op deze voorwaarden zou je alle kledingstukken die je hebt eens kunnen beoordelen.

Wat doe je weg?
Alles wat hier niet aan voldoet, kun je maar beter wegdoen. Alleen kleding die aan alle andere voorwaarden voldoen, maar waar alleen iets aan stuk is, zou je nog kunnen bewaren om te (laten) repareren. Doe dat alleen als je dat ook echt kunt en gaat doen!!

Vraag hier hulp bij
Omdat je vaak niet in staat bent sommige punten zelf te beoordelen, kan het een goed idee zijn iemand die er verstand van heeft om raad te vragen. Misschien ken je zelf iemand, die veel gevoel voor kleding heeft, maar je kunt ook echt deskundig advies inwinnen. Bij wie doe je dat?

Ga eens naar een kleur- en stijladviseur!
Dat is weliswaar niet gratis, maar kan je in feite geld opleveren, omdat zij (meestal zijn het vrouwen) je kan behoeden voor miskopen en ook kan zorgen dat je een goed op elkaar afgestemde garderobe krijgt, in plaats van de overweldigende massa niet bij elkaar passende kleding die bij veel mensen nu hun kast(-en) verstopt. 

Drie goede consulenten
Ik heb daarom contact gezocht met drie kledingconsulenten uit mijn netwerk, die voor mij iets over kleding(-advies) hebben opgeschreven. Het zijn Janny ter Meer, Inga van Zalm en Karin Frenay. Je vindt hun bijdragen hier:  Janny's tekst, Karins tekst, Inga's tekst. Ze organiseren ook workshops op aanvraag, dus als je daar iets voor voelt, laat het ze weten! Ook hebben ze voor lezers van de Ruimtewijzer een leuke kortingsaanbieding.

Voor je begint je kleding te inspecteren
Voor je begint met het inspecteren van je kleding, zou je op een moment dat je je goed voelt, eens voor de spiegel kunnen gaan staan om een lijstje te maken van wat er mooi aan je is en wat je zou willen accentueren, zonder valse bescheidenheid. Het is belangrijk je aandacht op het mooie te richten, want wat je aandacht geeft, wordt groter, groeit, en dat wil je niet van de dingen waar je minder blij mee bent toch?

Lastige opdracht?
Kom je er alleen niet uit? Vraag eens aan een goede, positief ingestelde vriendin wat zij mooi aan je vindt. Misschien verrast het je wel! Je kunt het dan als wederdienst bij haar doen.
 
Kasten vol en toch niets om aan te trekken?
Voor ik verder ga met de praktische tips, nog even iets over de reden waarom vrouwen vaak zoveel kleding hebben en toch 'niets om aan te trekken'. Naar mijn idee heeft dat te maken met twee dingen.

Twee redenen voor die ontevredenheid
Ten eerste: het proberen op te vullen van een knagende innerlijke leegte (omdat we niet bezig zijn met wat ons echt gelukkig maakt en kleren kopen geeft even een instant-kick)
Ten tweede: het feit dat we steeds ook niet écht tevreden zijn met wat we gekocht hebben. In de winkel leek het perfect, maar thuis.... Leg maar eens alle kleren op een hoop waar je een 'ja maar'-gevoel bij hebt (wel mooi, maar.... iets te kort, te strak, te fel, kriebelt, kruipt op)
 
Zo zou ik nog veel meer kunnen schrijven over kleding, maar ook hier moet ik me (helaas) beperken.

Praktisch aan de slag
Lees eerst de punten over de juiste houding bij Ruimte maken (Ruimtewijzer 3) nog eens door. Die gelden namelijk ook voor het Ruimte maken in je kleerkast. Met de juiste aandachtige houding begin je met:

• het verzamelen van alle (schone) kleding die door het huis verspreid ligt. Beperk je tot je eigen kleding. Vind je spullen van huisgenoten? Leg ze in hun kamer of op hun stoel. Nu alleen aandacht voor jouw kleding.
• Heb je veel kleren, doe het dan in gedeelten. Beperk je eerst bijvoorbeeld tot je broeken, tot je ondergoed, of tot je T-shirts. Trek niet ineens de hele kast overhoop, want je moet het ook nog weer terug leggen.
• Maak sorteerplekken. Het handigste hiervoor zijn (verhuis-)dozen, met daarop zo'n breed geel plakbriefje. Vuilniszakken zijn minder handig voor sorteren, omdat je daar niet makkelijk iets in kunt gooien.

Welke (sorteer-)rubrieken heb je waarschijnlijk nodig?

1. Weggooien (stuk en onbruikbaar)
2. Weggeven (goed, maar niet voor jou)
3. Verkopen (bijna niet gedragen en nog in de mode; alleen als je dat wilt)
4. Houden (Goed voor mij, voldoet aan alle criteria)
5. Repareren (mits je dat echt gaat, of laat doen)
6. Twijfel (advies over vragen, nog passen of over nadenken)
7. Nostalgie (kleding die je nooit meer zult dragen, maar die je om emotionele redenen nog niet weg kunt doen)

Realiseer je dat je meer hebt aan weinig, maar wel echte fijne,draagbare kledingstukken, dan aan een kast (of meer) vol dubieuze kleding.

Hoe nu verder met wat je gesorteerd hebt? Je brengt alles zo snel mogelijk naar de plaats van bestemming. Dat is voor stapel /doos:

1. de vuilnisbak of -zak
2. de kringloopwinkel, het goede doel, een verkleedkist (school of thuis) of een vriendin
3. een tweedehandswinkel, de zwarte markt of via internet op www.marktplaats.nl
4. terug in je kast ( op ordelijke wijze, zie hieronder)
5. een kledingatelier of je laat het in de doos en plant - agenda! - wanneer je het gaat repareren
6. in de doos met twijfel laten zitten (met plakbriefje erop!)tot je een 'adviseur' hebt gevonden. Zo merk je ook wat je echt mist uit die doos en wat niet!
7. elders, nadat je het kledingstuk hebt gefotografeerd, of op een mooi plekje ergens in huis, maar beslist níet bij je draagbare kleding!!

Leg echt niets terug wat niet aan alle criteria voldoet!!

Hóe doe je de echt gewilde kleding terug in de kast?

1. Vouw alles netjes op, aangepast aan de ruimte die je hebt: breed of smal. Zorg dat de vouw aan de voorkant zit, zodat je een kledingstuk in één greep er netjes uit kunt pakken.
2. Vouw alles van dezelfde soort ook op precies dezelfde manier op. Dat kan alleen als je het met aandacht doet. Maak er een meditatieve bezigheid van, waarbij je vooral ook geniet van het doen en niet alleen van het resultaat.
   
3. Maak stapeltjes op kleur en/of op soort (T-shirts met lange mouwen bij elkaar, met korte mouwen bij elkaar, enz. Neem er ruim de tijd voor en zorg ook dat het hándig ligt en dat het geheel er mooi uitziet!!!
   
4. Nooit proppen. Wees creatief! Het kan altijd op heel veel verschillende manieren opgeruimd worden. Gewoon even uitproberen.
   
5. Tip: leg 'droogtrommeldoekjes' van Robijn (geurbuiltjes zijn veel duurder) tussen je stapeltjes en alles krijgt een heerlijke, frisse geur!
6. Voor sokken en ondergoed kunnen open plastic mandjes erg handig zijn. Vooral geen deksels erop, want dat is veel te lastig met opruimen. Gevolg is dat je de spullen er bovenop gooit! Doe 'zwerfsokken' samen in een mandje tot ze weer een paar zijn, of doe ze gewoon weg.
7. Hangkleding doe je op goede hangertjes. Hang alles soort bij soort én op dezelfde manier op.
8. Hang jasjes van pakken los van de broek of de rok. Dan kun je ze soms ook apart van elkaar gebruiken.
   
9. Sluit de bovenste knoop van bloesjes, jasjes en vestjes, zodat ze niet van de hanger afglijden.
10. Hang ook hier alles op kleur, op soort of op lengte. Kijk ook wat handig is gezien je kast.
11. Bewonder daarna uitgebreid het resultaat!
12. Laat het resultaat vooral ook aan je huisgenoten zien. Dat kan ze inspireren en dat werkt beter dan zeggen dat zij hun kleren ook eens moeten opruimen!

Ga tot slot weer even rustig zitten en neem weer een aantal minuten om waar te nemen hoe je er nu bij zit. Realiseer je dat het oké is, hóe je je ook voelt! Het gaat er niet om te voldoen aan bepaalde eisen, maar het gaat erom in contact te zijn met hoe het is. Dát is leven in waarheid en dat geeft vrijheid.

Veel plezier met het opruimen van je kleding!

Ter inspiratie: Schone kleren?

"Ik heb niet veel schone kleren in mijn kast en u waarschijnlijk ook niet in de uwe.....
Lisette Thooft "Operatie schone kleren" in Ode 28: lees hier verder.

"Mijn modegevoeligheid won het telkens van mijn betrokkenheid. Maar er komt een moment dat je te veel weet en niet meer terug kan. Dat je beseft dat de keten van de katoenboer via de ververij tot aan het naaiatelier een aaneenschakeling van misstanden en onrecht, zelfs van dood en verderf blijkt. Dat je gewoon mooie kleren wil waarvan je weet dat ze níet zijn gemaakt met gif en zweet......Een lastige: "wat is de overeenkomst tussen een katoenboer en een rockster?" Ze lopen een verhoogd risico op zelfmoord.....
Marco Visscher "Uitgekleed" in Ode 65. Lees het hele artikel hier.

"Harjibhai Patel schakelde zo’n vijf jaar geleden over op biologische teelt toen hij een verband ontdekte tussen zijn gezondheidsklachten en zijn bestrijdingsmiddelen. ‘Als ik had gespoten op het veld’, zegt hij, ‘kwam ik thuis met hoofdpijn en duizeligheid, vooral als het warm was.’ En warm is het hier vaak, in Kutch, een rustig stadje in Gujarat. Het grootste verschil tussen toen en nu? Patel: ‘Boven mijn biologische veld zie je nu weer vogels en er zijn bijen en insecten. Vroeger, als ik had gespoten, wilde zelfs een hond niet meer over mijn veld lopen."
Marco Visscher "Aangekleed" in Ode 65. Lees het hele artikel hier.

Andere 'schone kleding' websites (met dank aan Janny ter Meer!):

www.schonekleren.nl;  www.goedewaar.nl ; www.fairwear.nl ; www.corakemperman.nl ; www.hessnatur.com ; www.made-by.nl

Je Belangrijkste Hulp bij opruimen

Uit Ruimtewijzer 3

Wat is de beslissende factor of je er wel of niet in slaagt Ruimte te creëren?
Dat is je HOUDING!

Houding heeft, globaal gesproken, drie richtingen:

1. naar binnen: naar jezelf
2.  naar buiten: naar je omgeving, in dit geval naar je spullen 
3. naar de activiteit: naar wat je doet

Wat bepaalt  je houding naar al deze aspecten?
Dat zijn al je oordelen en ideeën die je hierover hebt.
Bijvoorbeeld persoon A:       

1. Ik ben een chaoot en zal dat ook wel altijd blijven       

2. Spullen wegdoen is riskant: straks heb je ze weer nodig!

3. Opruimen is vervelend, tijdrovend en geestdodend

Of persoon B: 

1. Ik ben een uniek persoon met verschillende eigenschappen

2. Spullen komen in mijn leven, maar mogen ook weer gaan       

3. Opruimen is een prettige, zinvolle bezigheid

Je kunt je voorstellen hoe anders het Ruimte maken zal verlopen bij persoon A, dan bij persoon B! Wat wij mensen doen is, is onze leefruimte vullen met ideeën, oordelen, overtuigingen. Sommige daarvan zijn behulpzaam (ik ben handig, ik ben creatief) andere juist niet (dat lukt me toch nooit; niemand is te vertrouwen)

Aan oordelen, om het daar even bij te houden, kunnen we niet ontkomen. Wat we wél kunnen, is: herkennen dat deze oordelen niet de werkelijkheid zijn, maar etiketjes die wij óp de werkelijkheid hebben geplakt, waardoor het leven, de wereld,  voor ons hanteerbaar wordt. Dit is een hele belangrijke realisatie.

Vaak roepen we: "Maar dat ís toch gewoon zo! Regen ís hartstikke vervelend!" Nee! Regen is regen en de een vindt het vervelend en de ander is er dolblij mee. Je leven wordt dus hoofdzakelijk bepaald door al de ideeën, etiketjes enz. die jij in je hoofd hebt gehaald.
Het voordeel is, dat als jij ze erin hebt gehaald, je ze er ook weer uit kunt halen of ze kunt vervangen door andere die zinvoller zijn.

Wat bepaalt nu of een idee zinvol is?
Het criterium is simpel: maakt dit idee, etiketje, oordeel, mijn leven plezieriger? Helpt het me?

Vanuit de juiste houding, komen de juiste handelingen en dus de juiste resultaten.
Maar wat is de juiste houding? Misschien denk je dat je dat uit een boekje of van mij moet leren, maar eigenlijk weet je het al! In de kern van jezelf zit je eigen wijsheid verborgen, je Spirit, je levenskracht, jouw unieke Wezen.

'Verborgen’ is ook niet het juiste woord. Het zit er gewoon, maar het lijkt verborgen, omdat je er meestal geen contact mee hebt, omdat je aandacht elders in de buitenwereld is ‘gevangen’.

 Richt je aandacht op je eigen wijsheid, zodat hij de Ruimte krijgt om zich aan je te laten zien. Als je in contact bent met je Spirit, wéét je wat de juiste houding is in een bepaalde situatie. Stel je open voor wat er ín je is én stel je open voor wat er om je heen is.

Alleen door je verzet (het oordeel dat het anders zou moeten zijn) tegen hoe het is los te laten en met een open blik te kijken, ben je in contact met de waarheid, met hoe het écht is en alleen dan zullen er wezenlijke veranderingen kunnen komen. 

Een voorbeeld:
Ik heb eens gewerkt bij iemand die mijn hulp inriep omdat hij zijn administratie niet op orde kreeg. Hij was daar al meer dan 10 jaar mee aan het worstelen. Het was een hele competente man. Hij had lesgegeven en was ook werkzaam als therapeut.

Terwijl we bezig waren, voelde ik steeds een soort spanning bij hem. Hoewel we zichtbaar en snel vorderden, kon hij maar niet blij zijn. Al pratende kwam eruit hoe erg hij zichzelf afkeurde, omdat hij dit niet alleen kon. Hij was overtuigd van zijn eigen waardeloosheid en schaamde zich diep.

Door het het onder ogen zien van deze realiteit en het uitspreken van zijn waarheid kwamen ook de tranen, als uiting van zijn diepe verdriet hierover.
Ja, zó was het voor hem.

Door dit alleen maar te ervaren en waar te laten zijn, ontstond er ontspanning en kwam er een diepe rust over hem. Al snel daarna kwam er een bulderende lach. Doordat hij zijn verzet (de niet helpende overtuigingen) had opgegeven en zijn waarheid aanvaard, kon hij alles weer in de juiste proporties zien en zag hij de humor er van.

Hij besefte dat het echt niet realistisch was om van zichzelf te eisen dat hij overal goed in moest zijn. Toen konden we pas echt goed verder en kon hij ook echt genieten van de groeiende orde en ruimte.

Zie beperkende overtuigingen en laat ze los, zónder jezelf slecht te maken.
Er liggen (veel) spullen in je huis waar je last van hebt. That’s all! Sla jezelf niet met oordelen om de oren. Kijk alleen hoe je dit zo kunt veranderen dat je er wél blij mee bent, dat er Ruimte ontstaat voor wat je eigenlijk wilt. Niet omdat je moeder of de buren je anders een sloddervos vinden, maar omdat jij graag Ruimte wilt om.....vul zelf maar in!

Realiseer je ook dat voor alles een reden is, ook al ken je die reden vaak niet. Veroordeel niet hoe je situatie nu is, maar richt je op je kern, op de Spirit, zodat je vanuit jouw eigen wijsheid waar kunt maken wat je ten diepste wilt.

Praktisch: je houding bij Ruimte maken       

1. Kies een dagdeel waarop je tijd gaat besteden aan Ruimte maken. Door dit te plannen, creëer je Ruimte voor jezelf in de tijd. Op het gekozen tijdstip 
2. Begin met het uitschakelen van zoveel mogelijk storingen (telefoon, bel)
   
3. Ga je ergens een paar minuten (of langer) lekker ontspannen, rechtop zitten.
   Je sluit je ogen en neemt waar hoe je erbij zit. Ben je gespannen? Ben je moe? Voel je je vrolijk? Registreer alleen maar hoe het IS. Met de opkomende oordelen ("Wat ga je toch ook altijd laat naar bed") doe je niets!
4. Neem ook je ademhaling waar en luister naar de geluiden. Ook daar bemoei je je niet met de opkomende gedachten en oordelen. Je registreert ze alleen en laat ze gewoon gaan. Als je dit een poosje hebt gedaan...
5. Richt je je aandacht op een plek in je huis, waar je al lang last van hebt en waar je graag meer Ruimte zou willen hebben. Liefst (om te beginnen) niet een te groot iets. Bijvoorbeeld het kastje naast je bed, de bovenkant van de piano, een overvol laatje ergens.
6. Ga naar die plek toe. Kijk er nu eens naar als een buitenstaander. Alsof je dit voor het eerst ziet. Wat zie je? Rommel? Dat is een oordeel!! Wat je ziet zijn spullen die Ruimte in beslag nemen die je graag vrij zou hebben voor ....
7. Kijk eens met open, nieuwsgierige ogen naar wat daar te zien valt, neem alleen waar hoe het is. Alleen vanuit waarheid kun je echt zien wat is en ontstaat er Ruimte voor iets nieuws.
8. Pak wat je ziet nu een voor een op en stel jezelf de volgende vragen:         

    a. Wat is dit? (een boek)
           
    b. Voegt dit iets toe aan mijn leven? (ja!)

    c.  Maakt  dit voorwerp me blij? (Ja!)      

    d.  Wat is de handigste en meest logische plek hiervoor?
         (boekenkast)       

9. Maak een aantal sorteerbakjes (of dozen, al naar gelang de grootte van de uit te zoeken spullen) met een plakbriefje erop voor:             

    a. Hier (wat straks terug kan op de opgeruimde plek)
           
    b. Elders (naar een andere ruimte, kelder, zolder)
           
    c. Afstaan (aan een bekende of kringloopwinkel)
           
    d. Weg (kapotte, onbruikbare zaken voor bij het afval )             

    e. Repareren (nog de moeite waard)       

10. Als je zo alles in handen hebt gehad en verdeeld, maak je de plek mooi en zorgvuldig schoon.

11. Zet of leg nu alles met liefdevolle aandacht terug. Geef elk voorwerp de Ruimte die het nodig heeft. Wees creatief, het kan op heel veel manieren. Zoek een handig doosje, bakje, potje of (doorzichtig!) zakje wat passend is. Ga nóóit proppen!!       

12. Etiketteer zoveel mogelijk wat niet direct zichtbaar is. Nu weet je wel wat er in zit, maar over een paar maanden?? Ook voor een ander is het handig te kunnen lezen wat ergens in zit. Stel dat je, om wat voor reden dan ook, hulp nodig hebt, dan is het prettig dat die niet eerst alle doosjes hoeft open te maken.       

13. Ga door tot je écht tevreden bent (of de tijd -bijna- om is!!) Bewonder wat je gedaan hebt!    

14. Werk nu de overige bakjes af. Bréng de spullen naar die andere ruimtes (ga dáár niet opruimen nu!) Gééf die kleren aan je vriendin. Bréng die spullen naar de Kringloopwinkel en gooi die waardeloze zaken echt in de afvalbak. Rond je werk mooi af.       

15. Plan een nieuwe opruimsessie en zet die in je agenda.     

16. Ga tot slot opnieuw rustig zitten en neem een aantal minuten om waar te nemen hoe je er nu bij zit. Realiseer je dat, hóe je je ook voelt, het oké is! Het gaat er niet om te voldoen aan bepaalde eisen, maar om in contact te zijn met hoe het is.             

Dát is leven in waarheid en dat geeft vrijheid.

Ter inspiratie:

"Houding is belangrijker dan inhoud"  

"Houding is de wijze waarop we met inhouden, met alles wat zich manifesteert in de binnen- en buitenwereld, omgaan.       
....Belangrijk en essentieel daarin is, hóe je dat doet....       
Als je de houding hebt van: dingen moeten anders zijn dan ze zijn, vertaalt die houding zich in jouw aandacht als een verwerpende  aandacht naar datgene waar je op dat moment je focus op legt......   
Bij 'Rusten in Zijn' (gaat het om) het trainen van het aannemen van een accepterende, respectvolle houding naar alles .....       

Hans Knibbe - "De niet herkende Boeddha"
Zie ook www.zijnsorientatie.nl 

Veel plezier met Ruimte maken!       

Jalada Goddijn-Koopmans    

 

...Alleen waar RUIMTE is, kunnen nieuwe dingen (ont-)staan... 

 

Kiezen

Uit Ruimtewijzer 11

Kiezen is moeilijk...
Voor veel mensen is kiezen het moeilijkste wat er is. Ze stellen beslissingen alsmaar uit en blijven piekeren. Ze blijven eindeloos twijfelen, soms ook nog nádat ze gekozen hebben.

Losse endjes
Alle zaken waar je geen beslissing over neemt, ook wel ‘losse endjes’ genoemd, blijven in je hoofd zitten en om aandacht vragen. Dingen willen afgemaakt worden, of beëindigd, wat ook een soort afmaken is. Daarom is het van belang beslissingen niet te lang uit te stellen.

Snel beslissen
Heb je nog niet alle informatie om te kunnen beslissen, dan kun je deze open vraag ook tijdelijk afsluiten door de beslissing te nemen dat je "dan en dan" (datum waarop je de informatie wél hebt) er opnieuw over zult gaan denken. Dan is het ook afgesloten en ‘van je ziel af’.

Oefenen in dagelijks leven
Dit, snel beslissen in plaats van het wegschuiven, kun je goed oefenen met minder belangrijke zaken, zoals beslissen wat je zult eten, thuis of in een restaurant. 

Innerlijke rechtbank
Een van de grootste oorzaken van het alsmaar uitstellen van een beslissing is de innerlijke dwang die veel mensen voelen om de juiste beslissing te nemen, zelfs in onbelangrijke zaken. Het gevoel bij elke beslissing voor de (innerlijke) rechtbank gezet te worden en te moeten verantwoorden wat je hebt gekozen en waarom.

Fouten zijn verkeerd!
Meestal heeft deze beslisangst, zoals veel andere onlogische zaken, te maken met ervaringen uit je jeugd. Als je een ‘foute’ beslissing nam, kreeg je op je kop. Veel mensen zijn toen gaan denken dat ze alleen ‘lief gevonden worden’, als ze geen fouten maken en nu, als volwassene, zijn ze nog steeds als de dood om fouten te maken.

Fouten zijn NIET verkeerd!
Het gekke is, dat heel succesvolle mensen allemaal wijzen op het belang van fouten. Fouten zijn de beste leermeesters als je ze tenminste gebruikt om van te leren en niet als zweepjes om jezelf mee om de oren te slaan!

Van fouten kun je leren
Ik citeer de oprichter van IBM, A.Watson, die zei toen men hem vroeg wat iemand in zijn bedrijf moest doen om promotie te maken: “Hij dient slechts het aantal fouten verdubbelen”. Hij wist dat wie niet bang is om fouten te maken, meer zal presteren, dan degene die uit angst voor fouten geen actie onderneemt.

Wie geen fouten maakt, is lui
Bij een klant zag ik hierover een leuke Duitse spreuk aan de muur hangen:

"Wer wenig arbeitet, macht wenig Fehler (wie weinig werkt, maakt weinig fouten)
Wer viel arbeitet, macht viele Fehler, (wie veel werkt, maakt veel fouten)
Wer keine Fehler macht, ist ein fauler Hund! (wie geen fouten maakt is een luiaard!)

Wat is eigenlijk fout?
De vraag is ook, wat is eigenlijk fout? Heel veel fouten blijken later vermomde zegeningen te zijn geweest. Hoeveel mensen zijn er niet juist beter geworden door hun scheiding, terwijl scheiden toch nog steeds als ‘fout’ geldt.

Goed kan ook fout zijn..
Ook goede dingen kunnen later wel eens minder goed blijken te zijn dan ze eerst leken. Je hebt de trein net gehaald! Goed zeg! Totdat die trein een ongeluk krijgt….. zoals iedereen ook wel het omgekeerde kent: je mist je vliegtuig en slaat jezelf om de oren voor  je stommiteit, tot blijkt dat het vliegtuig is neergestort.

Je kunt niet in de toekomst kijken!
Dat geldt ook voor minder spectaculaire situaties: je weet niet wat ‘goed’ is of fout, omdat je niet in de toekomst kunt kijken. Je kunt niet alle factoren overzien die meespelen in het leven. Ook weet je niet (kun je niet weten) wat het alternatief zou zijn geweest als je het andere had gekozen.

Beslis vanuit goede intentie
Wat je wel kunt, en wat ook je verantwoordelijkheid is, is zorgen dat je de dingen die je doet en beslist, vanuit de juiste intentie doet. Als je je vanuit je innerlijke wijsheid, vanuit liefde richt op het juiste resultaat, het juiste handelen, dan heb je de grootste kans dat het ook resultaat ‘goed’ is. Meer kun je ook niet doen denk ik.

Kiezen, het moeilijkste dat er is….?
Wel nee, je kiest de hele dag door. Alles wat je doet is een keuze. Als je naar het toilet gaat, kies je er voor om niet iets anders te doen, zoals blijven zitten. Als je naar boven loopt, heb je gekozen om niet beneden te blijven. Nu ik zit te typen, kies ik ervoor om nu niet mijn afwas te doen en ga zo maar door.

Niet kiezen bestaat niet
Ook niet kiezen, is dus een keuze. Je kiest er dan voor niet zelf een beslissing te nemen, maar het aan de tijd of de omstandigheden over te laten. Die beslissen dan voor jou, omdat je dan te laat bent om zelf nog een andere keuze te maken. “Ik heb geen keus”, is dus eigenlijk een leugen. Je hebt altijd een keus, maar als dit gezegd wordt, zijn de mogelijkheden die je kunt kiezen meestal beide ongewenst.

Twijfel
Bij kiezen hoort ook twijfelen. Soms weet je meteen wat je wilt, soms twijfel je een beetje, of soms blijf je eindeloos twijfelen en voor- en nadelen afwegen. Het gezegde: “Bij twijfel niet inhalen” is wel een goede leidraad. De Engelsen zeggen: “ In doubt? Don’t!”

"Maar als..."
In veel gevallen heeft je gevoel al besloten dat iets geen goed idee is om te doen in jouw situatie, maar blijf je nog twijfelen met je denken.
Dat zijn de ‘maren’:
"Maar als het nou wel heel leuk is…"
"Maar als die kans nooit weer komt…"

Twijfel als gids
Met je denken probeer je het dan toch nog door te drukken. Waardeer ook je twijfel. Het kan je gids zijn. Een waarschuwing dat er iets niet klopt. Onderzoek waar die twijfel vandaan komt, zodat je weet of je je er door wilt laten leiden.

Alles wat je écht wilt, is meestal niet aan twijfel onderhevig. Dan wéét je het gewoon. Piekeren niet aan de orde!

Boekje over omgaan met je gedachten
In dit verband wil ik ook even de aandacht vestigen op een interessant boekje over anders omgaan met je gedachten. Het is geschreven door Herman Beuker en heet: “Gedachtemanagement, grensverleggend denken”
(ISBNummer: 90-244-1724-4)

Bewust denken
Hierin kun je lezen hoe ons denken ons leven bepaalt en op welke manier we door ons bewust te worden van wat we denken, anders kunnen leren denken en op die manier ons leven in positieve zin kunnen beïnvloeden.

Fantasiegedachten
Herman Beuker zegt over die ‘ja maar, als…-gedachten’  dat het eigenlijk niet herkende fantasiegedachten zijn, die wij aanzien voor de werkelijkheid. Alles wat zich in de toekomst afspeelt, kunnen we niet echt weten. We kunnen er wel over fantaseren of verwachtingen maken, maar het is belangrijk die niet voor de werkelijkheid aan te zien.

Jezelf beperken
Helaas doen we dat wel vaak en daardoor kunnen we onszelf flink beperken. ‘Als…dan-gedachten’ kunnen ons op die manier ervan weerhouden een stap in het onbekende te zetten.

Bewustwording
De enige uitweg is ook hier weer bewustwording. Zo gauw je je realiseert dat het een fantasiegedachte is en dat er nog heel veel andere ‘als-mogelijkheden’ zijn, krijg je weer ruimte in je hoofd. Zo staat er nog veel meer lezenswaardigs in.

Een ander leuk boekje
Nog een leuk, wijs en praktisch boekje in dit verband is “De wetten van de winnaars” van Bodo Schäfer. Ondertitel is :”Strategieën voor ondernemers”, maar wat er in staat, geldt voor iedereen, ondernemer of niet.

Leuk, Wijs en Praktisch
Het leuke van het boekje is dat elk hoofdstuk met een verhaaltje begint, wat op een boeiende manier het idee verbeeldt, dat Bodo duidelijk wil maken. Het wijze zit erin dat hij allerlei universele principes heeft begrepen en op een eenvoudige, heldere manier uitlegt. Het praktische zit in het feit dat hij aan het eind van elk hoofdstuk aanwijzingen geeft hoe je het meteen kunt toepassen.

Beslissingen nemen
Direct het eerste hoofdstuk gaat over beslissingen nemen.  Aan bod komen de angst voor verandering, vasthouden aan het verleden, de redenen waarom beslissen soms moeilijk is (angst voor fouten en het idee dat keuzes makkelijk en pijnloos zouden moeten zijn). Hier heb ik ook een Ruimtewijzer over geschreven: "Beslissen? Dat vind ik zóóó moeilijk!"

Train je beslissingsspier
Schäfer heeft het ook over de beslissingsspier: door jezelf aan te leren snel te beslissen, train je de beslissingsspier. Een ‘foute’ beslissing is beter dan geen beslissing. Hulp bij beslissen is het weten wat je wilt en wat je normen zijn. Het is een handzaam boekje, makkelijk leesbaar en erg de moeite waard als je er ook iets mee doet. (ISBNummer is 90-215-8636-3)

De Slegte
Ik weet niet of het nog nieuw verkrijgbaar is, maar anders heb je bij De Slegte een goede kans het tegen te komen bij de tweedehands boeken. De Slegte heeft trouwens ook een boekenzoekdienst! Kijk maar eens op www.deslegte.com.

Loslaten
Bij kiezen hoort ook loslaten. Door het ene te kiezen, moet je het andere loslaten. Kies je voor op de fiets gaan, dan moet je de mogelijkheid om met de auto te gaan loslaten. Je kunt niet alles hebben, althans niet tegelijkertijd. Ook hier heb ik een Ruimtewijzer over geschreven: "Van Oud naar Nieuw - over loslaten"

Verantwoordelijkheid
Bij kiezen hoort ook verantwoordelijkheid. Door wat je kiest of niet kiest, ben je als volwassene verantwoordelijk voor de gevolgen van je keuze en dat roept vaak angst (en leugens!) op.

Opruimen is ook kiezen
Ook bij opruimen heb je voortdurend te maken met  kiezen. Veel mensen geven aan dat ze in het opruimproces blijven steken doordat ze moeite hebben met kiezen. Elk voorwerp, elk papier roept een keuze op en vraagt om een beslissing en alles wat ik hierboven heb beschreven komt dan langs: twijfel, moeite om los te laten en de angst een foute beslissing te nemen (als ik het wegdoe, heb ik het morgen misschien nodig en krijg ik spijt). 

Fantasie!
Volgens Herman Beuker is dit dus een fantasiegedachte en geen realiteit! Bij fantasiegedachten zijn er altijd nog heel veel andere mogelijkheden, zoals: als ik dit wegdoe, krijg ik ruimte; als ik dit weg doe, zal ik mij opgelucht voelen; als ik dit wegdoe, ben ik het morgen vergeten en de vele andere mogelijkheden die je nu niet kunt bedenken.

Twee magische vragen
Ken je de twee vragen al die ik meestal adviseer om te stellen als je twijfelt over bewaren of wegdoen:

1. Gebruik ik dit nog?
   
2. Wordt ik hier blij van?
   

Bij twee keer nee: weg ermee!
Geef jezelf ook explicie toestemming een foute beslissing te mogen nemen.

Wie wat bewaart....heeft er meestal niets aan
Heel veel dingen kun je gewoon opnieuw kopen als je ze nog nodig zou hebben. Heel veel dingen die je bewaart, blijken voor de toekomst niet geschikt. Het plankje dat je bewaart, is meestal net niet de juiste maat als je het nodig hebt. De schroeven idem dito.

Schroeven
Bovendien is het met schroeven vaak meer werk om zo’n hele pot met schroeven door te spitten voor de juiste schroef, dan even naar de doe-het-zelfwinkel op de hoek te gaan en een nieuwe te kopen. Heb je alles netjes gesorteerd, dan kan het zeker handig zijn, mits je regelmatig klust.

Pijn
Bovendien mág wegdoen ook even pijn doen, zoals soms pijn nodig is om een groter goed te realiseren. (het pijnlijke spalken van een gebroken arm bijvoorbeeld).

Wat is je doel?
Wat je bij opruimkeuzes ook goed voor ogen moet houden, is je opruimdoel. Waarom wil je eigenlijk opruimen? Opruimen is geen doel op zich, al denken veel mensen van wel. Opruimen is een middel om iets te bereiken. Meestal is dat ruimte en overzicht. Maar waaróm wil  je meer ruimte? Dáár gaat het om. Als je je doel helder hebt, gaat het opruimen veel makkelijker.

Je eígen doel!
Het is ook belangrijk je eigen doel te kiezen. Als je gaat opruimen omdat je schoonmoeder of de buurvrouw het zo’n troep vindt, is dat geen eigen doel en zul je het, waarschijnlijk onbewust, gaan saboteren. Wil je het echt zelf (ook) dan helpt je dat wel.
Door bijvoorbeeld te visualiseren hoe je slaapkamer eruit zal zien als alle spullen die er niet horen weg zijn, kun je zeer gemotiveerd raken om aan de slag te gaan.

Voorbeeld: babykamer
Een simpel voorbeeld is als er een baby op komst is. Die gedachte is voor de meeste ouders een prima motivator om dat rommelkamertje nu eens echt aan te pakken. Het beeld van een mooi ingerichte babykamer samen met het verlangen je nieuwe kindje een mooie, schone en ruime plek in je leven te geven, zal je zeker helpen je tegenzin en moeite met opruimen te overwinnen.

Maak realistische keuzes!
Bij opruimen kan het je ook goed helpen om realistische, dus haalbare keuzes te maken. Je kunt wel beslissen dat je over een maand je hele huis opgeruimd wilt hebben, maar is dat realistisch? Is het in één maand rommelig geworden, of is dat een kwestie van jaren geweest?

Elk succesje...
Door realistische beslissingen te nemen, maak je de kans van slagen groter en elk succesje motiveert je om verder te gaan, terwijl elk falen je moedeloos  en ontevreden  maakt. Zet je zelf op voor succesjes.

Kleine stukjes
Neem kleine stapjes die je bij kunt benen. Gebruik ook kleine stukjes tijd om aan je opruimdoel te werken. Daar kun je bewust voor kiezen. Ook kun je er bewust voor kiezen jezelf niet meer op de kop te geven als iets niet gelukt is, omdat dat contraproductief is.  Met mildheid en begrip bereik je veel meer.

Behandel jezelf met liefde!
Liefde is de brandstof voor het leven. Hoe meer liefde, hoe intenser het leven. Als je jezelf liefde onthoudt, ga je vertragen en helemaal zonder liefde ga je dood! Er is niemand die beter gaat presteren als je hem liefde en aandacht ontzegt, dus wees verstandig en behandel jezelf met liefde.

Fouten bestaan niet
Voor alles is een reden. Hoe meer begrip je voor jezelf hebt, hoe fijner je je voelt en hoe meer energie je hebt. Ik zeg niet dat het makkelijk is……,maar je kunt de keuze maken en jezelf bij elke ‘mislukking’ een herkansing geven. Fouten bestaan niet: het zijn leermomenten om het een volgende keer beter te kunnen doen! Desnoods voor de duizendste keer…!

Verhaal
"Er was eens een riviertje, dat aan de rand van een grote woestijn kwam. Daar sprak een stem tot hem: "Wel, ga rustig verder." Maar het riviertje was bang voor het nieuwe en onbekende. Het was bang voor de verandering. Ook al wilde het meer water hebben en een mooier leven leiden, het wilde toch niet veranderen en geen risico lopen.

Nog een keer vernam het riviertje de stem: "Als je de stap niet durft te zetten, zul je nooit te weten komen wat je aan kunt. Vertrouw erop dat je het geluk ook in je nieuwe omgeving kunt vinden. Ga rustig verder."

Toen besloot het riviertje om verder te gaan. Het was er niet aangenaam. In de woestijn werd het steeds heter en uiteindelijk verdampte het riviertje. De kleine druppeltjes verzamelden zich boven in de lucht. Ze vormden vervolgens vrolijke wolken die over de woestijn trokken. De wolken reisden vele dagen, totdat zij achter de woestijn bij de grote zee kwamen. Daar regenden zij leeg.

Het riviertje leidde nu een veel mooier leven dan het ooit had durven dromen. Terwijl het zich gemakkelijk door een golf liet dragen, dacht het glimlachend: "Ik heb herhaaldelijk mijn levensvorm veranderd -  en toch ben ik nu meer mezelf dan ooit tevoren."
Uit: "De wetten van de winnaars" van Bodo Schäfer (blz. 13)

Jalada Goddijn-Koopmans

PS. Wil je geholpen worden met kiezen en beslissingen nemen? Kijk dan eens bij "Diensten" om te zien op welke manier Bureau voor Ruimte je kan helpen meer Ruimte te creëren.

Post! Aanleiding tot fobie of vreugde?

Elke dag weer krijgen we post in onze brievenbus. De een veel, de ander weinig. Hoe reageer jij erop? Ren je nieuwsgierig naar de brievenbus om te kijken wat er nu weer is gekomen, of wil je er niets mee te maken hebben en schuif je het aan de kant, of gooi je het op een stapel waar je ooit wel eens naar zult kijken, maar nu beslist niet?

 

 

De meeste mensen zullen er ergens tussenin zitten met hun reactie, maar er is ook een groot deel van de mensen dat duidelijk lijdt aan een "postfobie". Postfobie? Dit woord heb ik voor het eerst van een van mijn eerste klanten gehoord. Dit is zo ongeveer wat zij erover vertelde:

 

"Eigenlijk durf ik er met niemand over te praten. Het is zo irrationeel. Als ik post ga openmaken, moet ik er ook iets mee. Ik moet beslissingen nemen en het ergens laten, terwijl het al overal vol is. Vaak zijn er dingen waar ik geen raad mee weet. Bijvoorbeeld de belastingen. Ik begrijp ze gewoon niet. Dat maakt me op een bepaalde manier radeloos en ik wil het liefst alles in een hoek smijten.

 

Dat heb ik ook wel eens echt gedaan. Op een gegeven moment kreeg ik toen een BTW-aanslag van 10.000 euro, omdat ik niet de juiste gegevens had ingeleverd. Vreselijk! Mijn eigen schuld natuurlijk. Ik weet het: het is puur struisvogelpolitiek. Je wilt de ellende uitstellen.

Vaak denk ik van tevoren: "Oh het zal dat wel zijn" en dan maak ik het gewoon niet open, maar soms is het dan iets heel anders. Ik heb ook wel eens een belangrijke afspraak gemist, waar een hele groep op me stond te wachten, of ik was nog wel net op tijd, maar moest dan binnen een uur ergens zijn. Vreselijke stress natuurlijk.

 

Het is zo onlogisch. Je weet dat het er niet beter op wordt als je de post niet open maakt, maar toch doe je het niet.

 

Ik denk dat het met vroeger te maken heeft. Mijn moeder was mij altijd twee stappen voor. Ik was een beetje een dromerig kind. Mijn moeder was heel georganiseerd. Dan kwam ze mijn kamer binnen en zei dat ik op moest ruimen. Ze zwiepte alles uit de kast op de grond. Ook mijn geliefde "Gouden Boekjes" waar ik zo zuinig op was. Ik vond het vreselijk. Het lukte me ook gewoon niet om het opgeruimd te krijgen. Misschien is er zo wel een onbewust verzet tegen autoriteiten ontstaan. Een kinderlijk verzet tegen alles wat "moet"....

 

Soms gaat het even wat beter, maar als er weer van die onbegrijpelijke brieven komen van instanties, dan loop ik gewoon weg, letterlijk dus en gooi alles ongeopend op een grote hoop. Uitstel van executie, ik weet het, maar het geeft toch even ruimte, al krijg je later alles dubbel zo hard weer voor je kiezen."

 

Waarschijnlijk zullen meerdere mensen hier wel iets in herkennen, daarom heb ik het ook als onderwerp voor deze Ruimtewijzer gekozen; zodat je weet dat je niet de enige bent en om misschien een kleine opening te bieden om hier uit te komen. Ja, want hoe kom je hier uit?

 

De eerste en allerbelangrijkste voorwaarde om tot verandering te komen is: erkennen dat je een probleem hebt met de post. Misschien lijkt dat op een open deur intrappen, maar dat is het niet. Net zoals een alcoholist eerst moet toegeven en erkennen dat hij alcoholist is vóór er behandeling mogelijk is, geldt dat hierbij ook. Erkennen dat het is zoals het is.

Dat betekent beslist NIET jezelf de schuld geven of om de oren slaan met verwijten!!! Schuldgevoelens verlammen je en daar schiet je niets mee op. Voor alles is een reden en die is er ook zeker voor jouw postgedrag. Je hoeft daarvoor niet eerst je hele verleden uit te spitten. Je hoeft zelfs de reden niet te weten. Je hoeft alleen maar te erkennen hoe het nu is en te voelen dat je er onder lijdt.

 
De tweede voorwaarde is het ervaren van de diepe, oprechte wens er iets aan te willen veranderen. Dat verlangen moet uit jezelf komen, anders werkt het niet. Zo lang je nog het idee hebt dat je 'moet' veranderen, zal er altijd iets in jou zich blijven verzetten en je pogingen het anders aan te pakken (onbewust) saboteren. 'Moeten' komt altijd van buiten af. Alleen als 'moeten' samen valt met 'willen' (van binnenuit dus) zal er iets kunnen veranderen.

 

Alleen als beide voorwaarden aanwezig zijn, kun je dit overwinnen en praktische stappen gaan zetten om je achterstand weg te werken. Daarbij geldt dat je jezelf de tijd moet gunnen en niet onder druk zetten door deadlines te stellen (met kerst moet alles klaar zijn)

 

Besef dat het niet in een maand is ontstaan en gun jezelf alle ruimte en tijd om het ongedaan te maken. Wees geen slavendrijver. Besef ook dat iedere berg, hoe groot ook, afgegraven kan worden door stukje bij beetje te werk te gaan. Of, om een oud spreekwoord maar weer eens van stal te halen: 

"Elke dag een draadje, is een hemdsmouw in een jaar"

 

Behandel jezelf daarbij met respect, begrip en liefde.

Een ander toepasselijk spreekwoord is:  

"Je vangt meer vliegen met stroop, dan met azijn"

oftewel: met een vriendelijke, liefdevolle benadering krijg je de meeste medewerking van jezelf. Dat betekent niet dat je slap zou moeten zijn: het is wel belangrijk dat je standvastig bent en je houdt aan de afspraken die je met jezelf maakt en dat kan ook als je je aan die kleine stapjes houdt.

 

Naast het wegwerken van de achterstand wil je natuurlijk ook dat er niets meer bij komt. Dat betekent dat je, hoe eng je het ook vindt, al je moed bij elkaar gaat verzamelen en een wilsbesluit neemt, met je doel voor ogen, om alles wat er vanaf nu binnenkomt:

• direct open te maken én ook
  
• direct en met aandacht te lezen

Kijk eens of je dat kleine nieuwsgierige kind in jezelf terug kunt vinden. Die kleine wijsneus die van alles wil weten: "Wat is dat?" Die niet vooruit loopt op de zaken met allerlei fatalistische gedachten, maar open alles tegemoet treedt. Kijk of je er een spelletje van kunt maken; verzin een beloning voor jezelf. Besef dat je het niet leuk hoeft te vinden, maar dat je het wel dóet, omdat je weet dat nu éven lijden groot leed later voorkomt. 

 

Lees hier verder over het ordenen van je administratie.

 

Ter inspiratie: 

 

                            Brief

            In antwoord op uw schrijven van

            de dato dinges kan ik u berichten

            ik doe reeds wat ik kan,

            alleen ik kan niet veel verrichten

            ik heb het zelf niet in de hand

            en wat ik kan doe ik niet goed,

            niet goed genoeg naar ik het kan,

            dus wacht u af zoals ik ook maar doe,

            verblijvend in de hoop u hiermee te verlichten:

            ik doe al voor u wat ik kan.

 

            J.B. Charles (1957)

 

 

Jalada Goddijn-Koopmans

 

...Alleen waar RUIMTE is, kunnen nieuwe dingen (ont-)staan...