Uit Ruimtewijzer 2014-9
Iedereen heeft er bij tijd en wijle last van: het even niet meer zien zitten. Verdrietig, moedeloos, futloos, onvrede, een gebrek aan daadkracht, niet vooruit te branden zijn en andere soortgelijke gevoelens.
Mensen leggen de oorzaak bij allerlei verschillende dingen: het zou liggen aan een speciale sterrenconstellatie, aan de stand van de maan, aan de hormonen, aan teveel stress, aan te lang doorzakken, aan slaapgebrek of aan te lang slapen.
Eigenlijk maakt het helemaal niet uit wat de oorzaak is! Het IS er: de dip, de lamlendigheid, het gebrek aan energie. Wat de gebruikelijke aanpak is in dit soort situaties, is jezelf vermanend toespreken, jezelf een schop onder de kont geven of iets anders doen om je stemming te veranderen, want HET MOET WEG!
Ik weet dat dit soms ook wel eens werkt, maar veel vaker werkt het helemaal niet en je gaat je dan steeds vervelender over jezelf voelen, omdat het je maar niet lukt jezelf te veranderen in die energiekeling die je gelukkig soms ook bent.
Wat als we er nu eens ANDERS mee om zouden gaan?
Als we nu eens NIET zouden proberen onszelf te veranderen, maar eens even de tijd zouden nemen om te voelen wat er aan de hand is? Gewoon even gaan zitten en voelen, ervaren hoe het zit daar in onszelf. Wat is het dat om aandacht vraagt en maakt dat we NIET vol energie zijn?
Misschien voel je dan ineens dat je eigenlijk doodmoe bent, of dat je stilletjes heel verdrietig bent, of dat je het moeilijk hebt met iets. Je lijf geeft aan dat je even pas op de plaats moet maken. Als je daar nu eens gehoor aan zou geven? En jezelf even niet zou forceren tóch energiek te zijn, maar gewoon even rust zou nemen?
Vaak denken we dat er dan niets meer uit onze handen zal komen, maar dat is echt niet zo. Door even echte aandacht te geven aan hoe het met ons is gesteld en door dan ook eenvoudig de rust te nemen die we dan nodig hebben, kunnen we daarna vaak weer veel beter verder. Voelen we ons weer beter, heeft die huilbui, dat dutje, of dat gewoon even niets doen ons goed gedaan.
Alles verandert voortdurend en niets blijft eindeloos voortduren. Zo is de aard van het leven. Alleen krampachtig iets tegen willen houden stagneert ons en daardoor kan een bepaald gevoel soms juist heel lang blijven hangen. Door je gevoel echt de RUIMTE te geven, door het te ervaren (wel zonder het zo gebruikelijke commentaar!), kan het zich ontvouwen en....oplossen.
Dat is ook flow, meegaan met de stroom van het leven en er niet voortdurend tegen vechten. Dit betekent niet dat je jezelf heel zielig gaat vinden en overloopt van zelfmedelijden!! Ook dat is weer iets toevoegen aan het leven wat het niet is.
Het is een grote kunst het leven te ervaren zoals het is: verdriet is verdriet en vermoeidheid is vermoeidheid. Maak er niet meer of minder van, geef het de ruimte en laat het oplossen in nieuwe gevoelens die zich dan vanzelf weer aandienen.
Probeer het eens. Wees eens gewoon aardig voor jezelf als je weer in zo'n down-moment zit. Ook dit soort gevoelens horen bij het leven en verdienen RUIMTE en AANDACHT. Het leven is niet alleen maar leuk en vrolijk en door alles de RUIMTE te geven wat er toch al is, kan het leven ongehinderd door je heen stromen en zal het je als vanzelf van down ook weer naar UP voeren.
Wat denk jij er van ? Ik lees jouw mening hierover graag!
Ik wens je VANDAAG een hele fijne dag, of je je nu UP of DOWN voelt!!
PS. Klik op deze link en je komt op een hele interessante pagina!
PPS. Wil je jouw reactie geven onder dit artikel op www.ruimtewijzer.nl? Dat zou ik heel erg waarderen. Je hoeft je nu niet meer eerst aan te melden, dus het gaat nu echt heel makkelijk!