Bij Ruimtewijzer 15
Opgeruimd zijn, dat is waar heel veel mensen naar verlangen. Eindelijk uit de wanorde komen, verlost zijn van het voortdurende zoeken en de onrust die wanorde alleen al door de aanblik in je leven teweeg brengt.
Een zeer begrijpelijke wens waar ik dagelijks aan meewerk om die uit te laten komen. Toen ik daar eens wat dieper over nadacht, realiseerde ik me dat deze wens voortkomt uit onvrede en uit de wens dat de situatie waarin je bent anders zal worden dan hij nu is. Maar ik besefte dat het meestal ook betekent dat je denkt dat je pas gelukkig zult kunnen zijn als deze wens vervuld is. Als het maar opgeruimd is, dan.... Ik zag ineens weer de enorme valkuil die zit in verlangens en wensen.
Is het waar dat je eerst opgeruimd moet zijn, vóór je gelukkig kunt zijn?
Is gelukkig zijn echt afhankelijk van de omstandigheden of.....denken we dat maar?
Zijn mensen in een opgeruimd huis écht gelukkiger? Mijn opa zei vroeger vaak:
“Het bezit van de zaak, is het einde van 't vermaak!”
Als kind vond ik dat niet leuk, want mijn leven zou écht veel leuker zijn als ik .....had! Maar een paar jaar later, begon ik het te begrijpen, wat niet betekende dat ik nooit meer in die valkuil zou stappen. Nog steeds denk ik vaak, als ..... dán zal mijn leven veel beter zijn!
Gelukkig realiseer ik me nu steeds vaker en steeds sneller dat ik in me weer eens heb laten betoveren door lonkende verlangens en kan ik ze makkelijker loslaten. Loslaten in de zin van beseffen dat ze mijn leven misschien wel iets comfortabeler maken, maar dat gelukkig zijn hier los van staat. Als je flink in de rommel zit, ben je ook geneigd te denken dat een huis zonder wanorde je gelukkig zal maken, maar als je even dieper nadenkt en eerlijk bent, wéét je ook diep van binnen dat het niet klopt.
Mensen die hun huis opgeruimd hebben, zijn niet gelukkiger. Ze vinden het heel gewoon dat het zo (netjes) is, het 'vermaak' van opgeruimd zijn is al lang geëindigd, want ze weten niet beter meer. Ons verlangen naar een gewenste toestand, geeft die toestand een bijzondere glans, maar net als met nieuwe schoenen, is die glans er na een paar dagen af. Het bijzondere is gewoon geworden en je denkt al weer aan nieuwe dingen.
Ken je het sprookje van het mannetje Piggelmee en het visje in de zee? Wiens vrouwtje steeds meer wilde hebben van het tovervisje, totdat ze weer eindigden in de oude hut waar alles was begonnen.
“De aarde heeft genoeg voor ieders behoeften, maar niet voor ieders hebzucht!” zei een wijze man ooit. Misschien is het wel de kunst om ondanks de wanorde “opgeruimd” te kunnen zijn. Om niet te geloven in de lonkende belofte dat opgeruimd zijn de oplossing is van alle narigheid! Om in te zien dat geluk ontstaat uit het in contact zijn met jezelf, met de waarheid, met hoe het is.
Dat de basis van jouw bestaan diep vreugdevol is, maar dat we in onze geest van alles bedacht hebben wat eerst moet, vóór we gelukkig denken te kunnen zijn. Dat zijn “mindgames” waar we helaas allemaal steeds weer heilig in geloven. Maar iedereen kent óók die momenten van onverwachte gelukzaligheid, die je ineens overvallen als je hart open is en je even niet bezig bent met ergens te komen. Als je gewoon daar bent waar je bent, zonder te verlangen naar...
Als je rust in Zijn.
“Werkelijk geluk
ligt niet in een doel
Dat zou bevrediging zijn.
Geluk ligt in de openheid
voor de inhoud van het moment.”
Anandajay
(“Als de bloem zich opent”)
Dat is dan ook wat ik jou, de wereld en mezelf toewens voor 2007:
domweg gelukkig* zijn ín de chaos waar we allemaal regelmatig in zitten en van daaruit, vanuit het rusten in de waarheid, actie ondernemen om orde te creëren. Niet om gelukkig te wórden, maar omdat een zekere mate van orde je leven een stuk prettiger maakt!
Jalada Goddijn-Koopmans
*Naar een zin uit een gedicht van J.C. Bloem: “Domweg gelukkig in de Dapperstraat.”