Losse endjes!

Uit Ruimtewijzer 14

Ken jij ze ook?
Eén van de meest hinderlijke dingen in het leven is het alsmaar (stilletjes, of luid) roepen van al die onaffe zaken: "Wij willen áfgemaakt worden!!!" Iedereen kent ze wel: stemmetjes in ons hoofd die pas tevreden zijn als dingen áf zijn.

Hoe komt dat toch?
Al filosoferend kwam ik er op uit dat het volgens mij ingebakken zit in het leven. Dat leven in zich zelf een drang heeft (of misschien wel ís) om te willen groeien en ook weer af te nemen en dan te sluiten, of op te lossen. Denk aan de beweging van de golven: ze komen op, bereiken een hoogtepunt, dalen en lossen weer op in het geheel.

Ook wijzelf
Zo zal het ook met ons eigen leven gaan: een soort ingebouwd levensritme, rising, blossoming and ending. En daarbij is het eind van het ene, steeds weer het begin van het andere. Eigenlijk bestaan er helemaal geen echte eindes of beginnen als je heel precies kijkt. Alles loopt in elkaar over.

Scheiden is overzichtelijk
Wij maken de scheidingen, omdat dit uit praktisch oogpunt handig is. En als je dat maar vaak genoeg doet, dan ga je vanzelf geloven in al die 'scheidingen'.  Dan besef je niet meer dat in feite alles met alles is verbonden.

Taken maken
Dat geldt ook voor taken, de werkzaamheden die wij onszelf opleggen. Waar begint een taak? Ik denk dat we kunnen zeggen dat een taak begint in je hoofd: je bedenkt iets wat je wilt gaan doen. Daarna ga je dat doen en als het af is, ben je tevreden. Zo gaat het althans in theorie, want in de praktijk ligt het duidelijk wat minder simpel.

Zo gaat het mis
In de praktijk kunnen er op ieder punt in dit proces verstoringen optreden. Je idee wordt bijvoorbeeld afgekeurd, hetzij door jezelf, hetzij door een ander. Je begint je idee uit te voeren, maar je wordt gestoord. Ook dat kan weer duizenden oorzaken hebben: je krijgt bezoek, je hebt niet de benodigde materialen, je hebt geen zin meer, of wat dan ook.

Losse endjes
Zo ontstaan wat wel 'losse endjes' genoemd worden. Het wordt een "los endje" doordat het niet wordt afgesloten.  Het is niet op zijn eindbestemming aangekomen, zou je ook kunnen zeggen. De drang om iets te worden, is in het luchtledige blijven hangen en dat is wat zo'n onbestemd, maar zeer hinderlijk gevoel van onvrede geeft.

Storende stemmetjes
In je achterhoofd zit nog steeds een stemmetje dat meldt dat dit plan nog afgemaakt moet worden. En voor 'plan' kun je van alles invullen. Dat geldt namelijk niet alleen voor acties, maar ook voor spullen.

Lading van je spullen
Elk voorwerp dat je in huis hebt, is er gekomen met een gedachte, met een doel, een plan en dat wil verwezenlijkt worden. Een boek wil gelezen worden, een brood wil gegeten worden en een kledingstuk wil gedragen worden. Niet dat die dingen zélf dat willen, maar dat is het idee waarmee wij ze hebben opgeladen toen we ze hebben aangeschaft.

Ontevredenheid
Als we deze gedachtes niet uitvoeren, geeft dat onvrede, ontevredenheid, wordt het een 'unfinished business', om het eens in goed Nederlands te zeggen. Wat is de remedie daartegen?
Dat is eigenlijk heel simpel: het idee alsnog af maken!

Dat afmaken kan op meerdere manieren:

• door  het oorspronkelijke idee gewoon uit te voeren, dus door doen. 
  
• door het idee te wijzigen en vervolgens dát te doen.
  
• door het idee te laten vallen en het voorwerp of plan te verwijderen.
  

Waar vind je de sleutel voor de oplossing?
Ik weet niet of je het in de gaten hebt, maar de oplossing zit bij alle mogelijkheden in jouw hoofd! Dáár worden de zaken in gang gezet, dáár worden zaken aan hun lot over gelaten en alleen dáár kunnen zaken afgerond worden.

Een simpele oplossing?
Je rondt ze af door een beslissing te nemen en die uit te voeren.  Een schop onder je kont, actie en klaar is Kees! Gewoon dóen wat je je hebt voorgenomen. Toch??
Dat is natuurlijk een oplossing, maar dat blijkt niet altijd zo simpel te gaan als het lijkt, want anders had je dat al lang gedaan. En natuurlijk heb je dat ook bij heel veel dingen gewoon zo gedaan, maar bij al die losse endjes werkte dat niet.

Wat werkt dan wel?
Als 'gewoon dóen' niet lukt, kun je het beste terug gaan naar het oorspronkelijke idee voor de actie. Wat wilde je er om te beginnen mee? Daar begint de oplossing. Wat heb je nodig  voor een echte oplossing?

Er zijn een paar wezenlijke ingrediënten nodig:

• een hinderlijk 'los endje' 
  
• verlangen naar een oplossing  
  
• liefdevolle belangstelling  
  
• aandacht   
• een half uurtje ongestoorde tijd   

Hoe ga je te werk?
Neem het losse endje en bekijk het eens met echte, vriendelijke aandacht. Wat is het eigenlijk? Wat was je oorspronkelijke idee ermee? Klopt dat idee nog? Wil je dat nog steeds? Nee? Volg pad A. Ja? Volg pad B. 

Pad A

1. Wat zou je er nú dan mee willen? Maak een nieuw werkidee. Bijvoorbeeld: deze actie skippen, het een ander laten doen, er iets anders mee doen.
   
2. Kun je dat in één dagdeel doen?
   
   • Ja? Wanneer heb je er dan tijd voor om dat te doen? Plan het in je agenda, al is pas over een maand of langer.
   • Nee? Splits je taak in stukjes die wel te doen zijn. Plan een tijd voor het eerste stapje en zet dat in je agenda. 

Pad B:

1. Waaróm heb je het nog niet gedaan? Doe een klein zelfonderzoek. Daarvoor is nú vooral die liefdevolle belangstelling nodig. Dat zweepje gooi je maar het raam uit, want anders kom je er nooit uit en raak je alleen maar meer gedeprimeerd!  Geen tijd gehad? Dat betekent dat je er nog geen tijd voor hebt genomen!! (Weg dat zweepje, zei ik toch!!)
2. Ga nu direct een dagdeel plannen waarop je er mee aan de slag gaat, zelfs al is dat pas volgend jaar!! Zet het in je agenda, laat het los tot het zover is en dan DOE JE HET OOK.
3. Wist en weet je niet waar, of hoe je moest beginnen? Kijk eens opnieuw en bedenk de ALLEREERSTE kleine stap die je zou moeten doen. Dat kan zijn zo simpel zijn als het telefoonnummer opzoeken van een persoon of instantie.
   

Voorbeeld: de tuin winterklaar maken.
Dat is een flinke klus zijn waar je tegenaan hikt. Wat is hier de allereerste stap? Misschien gewoon je laarzen of klompen tevoorschijn halen. Door zo'n klein, simpel beginnetje te maken en dat ook echt te doen is, wordt elke taak die je echt wilt, werkbaar. Je brengt daardoor de energie op gang. Denk niet verder. Pas als stap 1 gedaan is, bedenk en beslis je wat stap 2 is. Op die manier zijn alle grote taken goed te doen.

Wat algemene principes over áfmaken

• Even rustig gaan zitten en de tijd nemen om het storende, losse endje met aandacht te bekijken. Net als een lastig plekje op je lijf, waar je nu eens even écht naar gaat kijken om te zien of het wel is wat je in je haast dacht.

• Breek grote(-re) plannen in kleine stukjes, simpele stapjes, in hapklare brokjes. Je huis opruimen is véél te groot en daar ga je niet aan beginnen. Een meloen eten, zonder hem eerst in stukjes te snijden is ook geen goed plan!
  

• Ga niet stapelen: stapelen is het tegendeel van het vorige. Je gooit alle dingen die je nog wilt, of moet doen op een hoop (vind je het gek dat je je lamgeslagen voelt) en slaat vervolgens op de vlucht. Logisch toch? (Denk je nog aan de liefdevolle aandacht? Is dat zweepje wel echt weg, of heb je het gauw weer tevoorschijn gehaald?)

• Heb je toch gestapeld? (Je lijkt wel een normaal mens!) Ga rustig zitten en kijk met liefdevolle aandacht naar de berg. Ja, het is veel! Maar Aken en Keulen zijn ook niet op één dag gebouwd en die stapel is ook niet vandaag ineens uit de lucht gevallen. Dus:
  
  
• je mag één ding kiezen uit de stapel! Niet meer en niet minder. Wat is NU het beste, verstandigste, noodzakelijkste om te doen? Gekozen? Sta op en ga het doen. Die stapel blijft wel liggen en als dit af is, mag je er heus weer naar terug, maar écht niet éérder!
  

• De sleutel tot voldoening ligt in het maken van taken die je ook áf kunt maken. Daar kun je alleen zelf voor zorgen, door alles wat je moet of wilt doen zodanig te verkleinen, dat je ze ook echt af kunt maken.
  

• Het zijn namelijk je eigen ideeën die je klem zetten en je dat onbevredigende gevoel geven. Omdat jij besloten hebt dat je pas tevreden bent als je hele huis is opgeruimd, zul je nooit tevreden zijn. Heb je besloten dat je alleen dat ene laatje hoeft op te ruimen, dan ben je daar blij mee en: vreugde is de beste motivatie om vérder te gaan, want je wilt nog meer vreugde.

• Schuldgevoel, onvoldaanheid en ontevredenheid slaan je lam en maken het ernaar dat je gaat saboteren, weglopen, snoepen, winkelen (!) of oogkleppen op doet.
  

Dan ga ik nu nog wat losse endjes van mezelf aanpakken! Ja hoor, zelfs opruimcoaches hebben regelmatig last van deze zaken! Anders zouden ze hun klanten ook nooit zo goed kunnen begrijpen!

Heb jij even wat hulp nodig om een goed begin te maken met het afmaken van jouw losse endjes?
Dan kan het Opruim-Actie-Gesprek heel geschikt voor jou zijn. Klik op de link voor meer informatie!

Jalada Goddijn-Koopmans